VERSIONE INCAPIBILE LATINO SIMONIDE
Simonides clarissimus poeta, cenabat olim apud Scopam, hominem fortunatum et divitem. Inter epulas, summo cum gaudio omnium convivarum, poeta praeclarum carmen in Scopae laudem recitavit, sed eodem carmine etiam Castorem et Pollucem magnifice celebravit. Displicuit igitur carmen Scopae, qui admodum inurbane: "Dimidium", "inquit", "praemii promissi tibi dabo; reliquum di, quos aeque laudavisti, tibi reddant". Simonides nihil potuit respondere; ses paulo psot nuntiavit ei servus: "Duo iuvenes quidam, stantes ad ianuam, magnopere te evocant". Poetae statim obtemperavit, sed ante ianuam neminem vidit. Sed in illo vestigio temporis conclave illud, in quo Scopas cum familiaribus et amicis cenabat, corruit et omnes convivae vitam misere amiserunt, Simonides autem mire superfuit.
Risposte
Simonides clarissimus poeta, cenabat olim apud Scopam, hominem fortunatum et divitem. Inter epulas, summo cum gaudio omnium convivarum, poeta praeclarum carmen in Scopae laudem recitavit, sed eodem carmine etiam Castorem et Pollucem magnifice celebravit. Displicuit igitur carmen Scopae, qui admodum inurbane: "Dimidium", "inquit", "praemii promissi tibi dabo; reliquum di, quos aeque laudavisti, tibi reddant". Simonides nihil potuit respondere; ses paulo psot nuntiavit ei servus: "Duo iuvenes quidam, stantes ad ianuam, magnopere te evocant". Poetae statim obtemperavit, sed ante ianuam neminem vidit. Sed in illo vestigio temporis conclave illud, in quo Scopas cum familiaribus et amicis cenabat, corruit et omnes convivae vitam misere amiserunt, Simonides autem mire superfuit.
Simonide, famosissmo poeta, cenava una volta da (= presso) Scopas, uomo ricco e fortunato. Durante il banchetto, con grande gioia di tutti i convitati, il poeta lesse un eccellente carme in onore di Scopama nel medesimo carme celebrò anche con enfasi Castore e Polluce. Il carme dunque non piacque a Scopas che in maniera alquanto scortese disse: "Ti darò la metà della ricompensa promessa: il resto, te lo rendano gli dei che tu hai lodato al pari di me (= ugualmente). Simonide non poté rispondere nulla, ma poco dopo un servo gli annunciò: "Due giovani sconosciuti (= "certi giovani" ), ritti in piedi davanti alla porta, ti chiamano a gran voce (= grandemente)": Il poeta immediatamente ubbidì, ma davanti alla porta non vide nessuno. Però in quel piccolo spazio di tempo quella stanza nella quale Scopas con familiari ed amici cenava crollò e tutti i convitati perdettero miseramente la vita, Simonide invece strordinariamente sopravvisse.
Ciao! :hi
Simonide, famosissmo poeta, cenava una volta da (= presso) Scopas, uomo ricco e fortunato. Durante il banchetto, con grande gioia di tutti i convitati, il poeta lesse un eccellente carme in onore di Scopama nel medesimo carme celebrò anche con enfasi Castore e Polluce. Il carme dunque non piacque a Scopas che in maniera alquanto scortese disse: "Ti darò la metà della ricompensa promessa: il resto, te lo rendano gli dei che tu hai lodato al pari di me (= ugualmente). Simonide non poté rispondere nulla, ma poco dopo un servo gli annunciò: "Due giovani sconosciuti (= "certi giovani" ), ritti in piedi davanti alla porta, ti chiamano a gran voce (= grandemente)": Il poeta immediatamente ubbidì, ma davanti alla porta non vide nessuno. Però in quel piccolo spazio di tempo quella stanza nella quale Scopas con familiari ed amici cenava crollò e tutti i convitati perdettero miseramente la vita, Simonide invece strordinariamente sopravvisse.
Ciao! :hi