Per favore qualcuno può tradurre queste versioni di latino?
Il re travicello
Postquam immoderata libertas Atheniensium mores corrupit et licentia legum frenum solvit, Pisistratus tyrannus arcem occupavit. Tum Atheniensibus tristem servitutem flentibus, non quod tyrannus crudelis erat, sed quia civibus dominationis onus grave erat, Aesopus fabulam narravit. Olim ranae liberae errantes in paludibus magno cum clamore ab Iove regem petiverunt ut1 dissolutos mores vi compesceret2. Pater deorum risit atque dedit ranis tigillum quod magno cum strepitu in stagnum cecidit. Dum ranae, metu perterritae, in limo latent, una tacite e stagno caput protulit et, postquam regem exploraverat, cunctas evocavit. Aliae ranae, sine timore, supra lignum insiluerunt et inutile tigillum omni contumelia laeserunt, postea ad Iovem nonnullas miserunt quia alium regem petere volebant. Tum Iuppiter horribilem hydrum misit, qui ingentem ranarum caedem fecit. Frustra miserae ranae per totam paludem currebant nam mortem vitare volebant; denique furtim ad Iovem Mercurium miserunt petiturum ut (= perché chiedesse di; traduci adiuvaret all’infinito attivo) rursus infelices adiuvaret. Tunc contra deorum rex dixit:" Quia vestrum bonum ferre noluistis, nunc malum vestrum perferent!". Etiam Aesopus Athenienses ita admonuit:" Vos quoque, cives, servitutem ferre debetis, quia maius malum vobis ire potest.
(prosa da Fedro)
Il lupo e la balia
Olim rustica deflentem puerum placare volebat, sic dura voce dixit: "Nisi taceas (questo verbo taceo è retto dal nisi; traducilo con il corrispondente indicativo presente italiano) ferum et terribilem lupum vocabo qui sine mora uno morso te vorabit". Lupus credulus, qui in propinquis locis iter faciebat, mulieris vocem audivit et ante ianuam pervigil manuit; animal sperabat optimam escam habere. Tandem puer lassus dulci somni quieti membra dedit ac placido somno cecidit. Sic, spe delusus, lupus per silvas iter convertit in latibulum suum, sed ubi coniux lupa eum vidit ieiunum venientem "Cur - exclamavit - domum sine praeda revertis? Parvuli tui esuriunt et inopia laborant."
"Ne me increpaveris quod ("non rimproverami del fatto che") miser, maligna fraude deceptus, te parvulosque inani expectatione delusi. Ignorabam qua (abl. traducilo “di quanta”) fide muliebria verba digna sint (cong. presente di sum). Nunc scio (acc. traducilo “quanta”) quam fallacem spem mihi dederit nutrix.
(prosa da Aviano)
Fetonte e il carro del sole
Phaeton, Solis filius, quia de caelesti origine sua dubitabat, certum signum exoptabat et a patre petivit ut3 paternos currus uno die regere posset. Repugnat pater quia opus nec filii viribus nec tam puerilibus annis convenit. Nam difficillimum est animosos equos ignem efflantes et habenis repugnantes regere. Phaeton tamen servat decretum, et currus desiderio ardet. Pater igitur adulescentem ad currum deducit, atque anxius filium monet: "Vide ne instiges (fai attenzione a non aizzare) equos sed fortiter habenas attrahe; ut (traducilo con “affinché” e uniscilo al congiuntivo presente “habeant”) caelum et terra aequum calorem habeant, levem currum agili corpore deprimere et agere debes”. Exultat Phaeton, dum gratias parenti agit, quia manibus habenas contigere potest.
Cum autem Solis equi leve sentiunt pondus, ruunt, solitam viam relinquunt et praecipites terram petunt. Flammae terram corripiunt, pabula canescunt, silvae cum montibus ardent. Alma Tellus vaporem incendiaque non toleravit ac Iovem vocavit. Pater omnipotens de summa arce tonans, fulmen in aurigam misit et ignes saevis ignibus compescuit. Phaeton volvit et flumen Eridanus corpus eius recepit.
(prosa da Ovidio)
Il cane e il lupo
Olim lupus,macer et ieiunus, canem nitidum et perpastum videt, et fere his verbis eum compellavit: "Similes figura et indole sumus, ego vero robustior et validior te. At tu nites, ego autem esurio quia fortuna tibi mater, mihi noverca fuit!”
Canis condicionis suae originem demonstravit: "Specta - inquit - domum sub radicibus montis: illic (lì) vivo, meumque officium est domini domum et bona custodire. Dominus, uxor liberique mihi panem et ossa concedunt. Ita sine labore ventrem meum cotidie impleo. Tibi quoque nomine dabunt, si munus praestabis". Haec verba lupo placuerunt et: "Tecum - inquit- veniam". Dum lente procedunt, lupus videt canis collum: hic et illic (qua e là) detritum erat et causam rei inquisivit. Interdum respondit canis: “Dominus et familia me vinciunt catena". Statim lupus comitem deseruit et in silvam se abdidit: sic vitae commoda sprevit dulcissimamque omnium rerum libertatem servavit.
Diogene e la vecchietta impertinente.
Syracusis omnes incolae Dionysii tyranni exitium propter nimiam morum acerbitatem et regni intolerabilia onera expotabant. Sola anus, cotidie, matutino tempore deos ut Dionysius incolumis esset4, orabat. Ubi tyrannus mirum facinus cognovit, quia scire desiderabat tam novae benevolentiae causam, arcessivit anum et ex ea causam quaesivit. Tum illa respondit " Mei propositi ratio certa est et sincera tecum ero: puella (da ragazza), cum Syracusis gravem tyrannum habebamus, eius mortem cupiebam. Sed, postquam interfectus est, taetrior (è un nominativo maschile di un aggettivo comparativo) dominus arcem occupavit. Tum deos exorabam: tyrannus interfectus est, sed postremo te, tertium dominum, habuimus superioribus tyrannis infestiorem. Itaque nolo deteriorem dominum in locum cum interfectus eris, sic caput meum pro tua salute devoveo".Tam facetam audaciam Dionysius non punivit et anus salva atque incolumis discessit. (da Valerio Massimo)
In che caso si trova il sostantivo “Syracusis” al primo rigo? Perché lo trovi declinato nel caso presente nel testo? Qual è la regola che determina il modo di rendere lo stato in luogo?
Perché il sintagma” eius morum” è incastonato in quello “propter nimiam acerbitatem” ?
Qual è il genitivo del sostantivo “facinus”, quale il suo genere? Quali altri sostantivi dello stesso gruppo conosci?
Da quale verbo (indicare il paradigma per esteso) viene la voce “cognovit”?
Da quale verbo (indicare il paradigma per esteso) viene la voce “interfectus est”?
Da quale verbo (indicare il paradigma per esteso) viene la voce “punivit”?
L’apologo di Menenio Agrippa
Menenius Agrippa concordiam inter patres et plebem restituit. Nam, cum plebs a patribus secessit, quia tributum et militiam non ferebat, Agrippa, qui facundus vir nobilisque senator erat, ad plebem a Senato missus est. Is, intromissus in castra, nihil aliud quam hoc (null’altro che questo) narravit: “ Olim humani artus ventrem otiosum putaverunt, ab eo discordaverunt et conspiraverunt ne (affinché non + ferret5) manus ad os cibum ferrent, nec (affinché non) os datum acciperet6, nec dentes conicerent. At, dum ventrem domare volunt, ipsi quoque defecerunt, totumque corpus ad extremam tabem venit. Inde artus intellexerunt ventrem haud sine ministerio esse, acceptos cibos per omnia membra disserere. Et cum eo in gratiam redierunt. Sic hominum mentes fabulā Menenius flexit et plebs in Urbem revertit. Plebs magistratum, appellatum tribunum, habuit. Tribunus sacrosanctitaem habebat et plebem adversus nobilitatis superbiam defendebat.
Postquam immoderata libertas Atheniensium mores corrupit et licentia legum frenum solvit, Pisistratus tyrannus arcem occupavit. Tum Atheniensibus tristem servitutem flentibus, non quod tyrannus crudelis erat, sed quia civibus dominationis onus grave erat, Aesopus fabulam narravit. Olim ranae liberae errantes in paludibus magno cum clamore ab Iove regem petiverunt ut1 dissolutos mores vi compesceret2. Pater deorum risit atque dedit ranis tigillum quod magno cum strepitu in stagnum cecidit. Dum ranae, metu perterritae, in limo latent, una tacite e stagno caput protulit et, postquam regem exploraverat, cunctas evocavit. Aliae ranae, sine timore, supra lignum insiluerunt et inutile tigillum omni contumelia laeserunt, postea ad Iovem nonnullas miserunt quia alium regem petere volebant. Tum Iuppiter horribilem hydrum misit, qui ingentem ranarum caedem fecit. Frustra miserae ranae per totam paludem currebant nam mortem vitare volebant; denique furtim ad Iovem Mercurium miserunt petiturum ut (= perché chiedesse di; traduci adiuvaret all’infinito attivo) rursus infelices adiuvaret. Tunc contra deorum rex dixit:" Quia vestrum bonum ferre noluistis, nunc malum vestrum perferent!". Etiam Aesopus Athenienses ita admonuit:" Vos quoque, cives, servitutem ferre debetis, quia maius malum vobis ire potest.
(prosa da Fedro)
Il lupo e la balia
Olim rustica deflentem puerum placare volebat, sic dura voce dixit: "Nisi taceas (questo verbo taceo è retto dal nisi; traducilo con il corrispondente indicativo presente italiano) ferum et terribilem lupum vocabo qui sine mora uno morso te vorabit". Lupus credulus, qui in propinquis locis iter faciebat, mulieris vocem audivit et ante ianuam pervigil manuit; animal sperabat optimam escam habere. Tandem puer lassus dulci somni quieti membra dedit ac placido somno cecidit. Sic, spe delusus, lupus per silvas iter convertit in latibulum suum, sed ubi coniux lupa eum vidit ieiunum venientem "Cur - exclamavit - domum sine praeda revertis? Parvuli tui esuriunt et inopia laborant."
"Ne me increpaveris quod ("non rimproverami del fatto che") miser, maligna fraude deceptus, te parvulosque inani expectatione delusi. Ignorabam qua (abl. traducilo “di quanta”) fide muliebria verba digna sint (cong. presente di sum). Nunc scio (acc. traducilo “quanta”) quam fallacem spem mihi dederit nutrix.
(prosa da Aviano)
Fetonte e il carro del sole
Phaeton, Solis filius, quia de caelesti origine sua dubitabat, certum signum exoptabat et a patre petivit ut3 paternos currus uno die regere posset. Repugnat pater quia opus nec filii viribus nec tam puerilibus annis convenit. Nam difficillimum est animosos equos ignem efflantes et habenis repugnantes regere. Phaeton tamen servat decretum, et currus desiderio ardet. Pater igitur adulescentem ad currum deducit, atque anxius filium monet: "Vide ne instiges (fai attenzione a non aizzare) equos sed fortiter habenas attrahe; ut (traducilo con “affinché” e uniscilo al congiuntivo presente “habeant”) caelum et terra aequum calorem habeant, levem currum agili corpore deprimere et agere debes”. Exultat Phaeton, dum gratias parenti agit, quia manibus habenas contigere potest.
Cum autem Solis equi leve sentiunt pondus, ruunt, solitam viam relinquunt et praecipites terram petunt. Flammae terram corripiunt, pabula canescunt, silvae cum montibus ardent. Alma Tellus vaporem incendiaque non toleravit ac Iovem vocavit. Pater omnipotens de summa arce tonans, fulmen in aurigam misit et ignes saevis ignibus compescuit. Phaeton volvit et flumen Eridanus corpus eius recepit.
(prosa da Ovidio)
Il cane e il lupo
Olim lupus,macer et ieiunus, canem nitidum et perpastum videt, et fere his verbis eum compellavit: "Similes figura et indole sumus, ego vero robustior et validior te. At tu nites, ego autem esurio quia fortuna tibi mater, mihi noverca fuit!”
Canis condicionis suae originem demonstravit: "Specta - inquit - domum sub radicibus montis: illic (lì) vivo, meumque officium est domini domum et bona custodire. Dominus, uxor liberique mihi panem et ossa concedunt. Ita sine labore ventrem meum cotidie impleo. Tibi quoque nomine dabunt, si munus praestabis". Haec verba lupo placuerunt et: "Tecum - inquit- veniam". Dum lente procedunt, lupus videt canis collum: hic et illic (qua e là) detritum erat et causam rei inquisivit. Interdum respondit canis: “Dominus et familia me vinciunt catena". Statim lupus comitem deseruit et in silvam se abdidit: sic vitae commoda sprevit dulcissimamque omnium rerum libertatem servavit.
Diogene e la vecchietta impertinente.
Syracusis omnes incolae Dionysii tyranni exitium propter nimiam morum acerbitatem et regni intolerabilia onera expotabant. Sola anus, cotidie, matutino tempore deos ut Dionysius incolumis esset4, orabat. Ubi tyrannus mirum facinus cognovit, quia scire desiderabat tam novae benevolentiae causam, arcessivit anum et ex ea causam quaesivit. Tum illa respondit " Mei propositi ratio certa est et sincera tecum ero: puella (da ragazza), cum Syracusis gravem tyrannum habebamus, eius mortem cupiebam. Sed, postquam interfectus est, taetrior (è un nominativo maschile di un aggettivo comparativo) dominus arcem occupavit. Tum deos exorabam: tyrannus interfectus est, sed postremo te, tertium dominum, habuimus superioribus tyrannis infestiorem. Itaque nolo deteriorem dominum in locum cum interfectus eris, sic caput meum pro tua salute devoveo".Tam facetam audaciam Dionysius non punivit et anus salva atque incolumis discessit. (da Valerio Massimo)
In che caso si trova il sostantivo “Syracusis” al primo rigo? Perché lo trovi declinato nel caso presente nel testo? Qual è la regola che determina il modo di rendere lo stato in luogo?
Perché il sintagma” eius morum” è incastonato in quello “propter nimiam acerbitatem” ?
Qual è il genitivo del sostantivo “facinus”, quale il suo genere? Quali altri sostantivi dello stesso gruppo conosci?
Da quale verbo (indicare il paradigma per esteso) viene la voce “cognovit”?
Da quale verbo (indicare il paradigma per esteso) viene la voce “interfectus est”?
Da quale verbo (indicare il paradigma per esteso) viene la voce “punivit”?
L’apologo di Menenio Agrippa
Menenius Agrippa concordiam inter patres et plebem restituit. Nam, cum plebs a patribus secessit, quia tributum et militiam non ferebat, Agrippa, qui facundus vir nobilisque senator erat, ad plebem a Senato missus est. Is, intromissus in castra, nihil aliud quam hoc (null’altro che questo) narravit: “ Olim humani artus ventrem otiosum putaverunt, ab eo discordaverunt et conspiraverunt ne (affinché non + ferret5) manus ad os cibum ferrent, nec (affinché non) os datum acciperet6, nec dentes conicerent. At, dum ventrem domare volunt, ipsi quoque defecerunt, totumque corpus ad extremam tabem venit. Inde artus intellexerunt ventrem haud sine ministerio esse, acceptos cibos per omnia membra disserere. Et cum eo in gratiam redierunt. Sic hominum mentes fabulā Menenius flexit et plebs in Urbem revertit. Plebs magistratum, appellatum tribunum, habuit. Tribunus sacrosanctitaem habebat et plebem adversus nobilitatis superbiam defendebat.
Accedi a tutti gli appunti
Tutor AI: studia meglio e in meno tempo