Il doppio gioco di Filippo...

Nettuno
Potete aiutarmi con questa rognosissima versione?

IL DOPPIO GIOCO DI FILIPPO

In hanc dimicationem duorum opulentissimorum in terris populorum omnes reges gentesque animos intenderat...

Livio-Ab urbe condita-Liber XXIII-33

Risposte
IPPLALA
Auha, chiudo!

Nettuno
Grazie mille, e complimenti per le tue conoscenze...Anche a me piace il Francese ,ma non l' ho mai studiato (a pensarci bene ci sono tante cose che non ho studiato...)

SuperGaara
Grande!!!

pukketta
bravoi para

IPPLALA

paraskeuazo
eh adoro il francese :yes, ecco qua cmq, bella lunga accidenti:

Su questa lotta dei due popoli più potenti della terra si era concentrata l'attenzione di tutti i re, di tutti i popoli, (2) ma soprattutto quella di Filippo, re della Macedonia, così vicina all’ Italia, tanto che solo il mar ionio le separava.. (3) Alla prima notizia del passaggio delle Alpi da parte di Annibale, si era rallegrato di vedere la guerra accesa tra i Romani e i Cartaginesi; ma tanto che il successo fu incerto, non sapeva a quale delle due parti augurare la vittoria. (4) Tuttavia nei tre combattimenti i Cartagnesi erano stati tre volte vincitori e quindi si piegò alla fortuna e invio degli ambasciatori ad Annibale. Gli ambasciatori, evitando il porto di Brindisi e quello di Taranto, che sorvegliavano delle stazioni romane, sbarcarono vicino al tempio di Giunone Lacinia. (5) Da là, si diressero verso Capua, attraverso l'Apulia (Puglia), si avviarono ad una guarnigione romana e furono condotti davanti al pretore M. Valerio Levino, che aveva il suo campo vicino la Luceria. (6) Senofane, il capo dell’ ambasciata, gli dichiarò, con grande sangue freddo, che era inviato dal re Filippo, per fare amicizia e alleanza con Roma; che aveva istruzioni del re per i consoli, il senato e il popolo romano. (7) Nel mezzo delle defezioni degli antichi alleati, Valerio, felice della nuova alleanza che proponeva un re così noto, ricevette quei nemici con tanta benevolenza come degli ospiti; li fece accompagnare da delle guide (8 ) che gli dovevano indicare con cura ogni punto, ogni fila occupata dai Romani e dai nemici. (9) Senofane arrivò attraversando le guarnigioni romane fino in Campania, e da là per il cammino più corto al campo di Annibale. Concluse con lui un trattato di alleanza e d'amicizia alle seguenti condizioni: (10) il re Filippo, con il maggior numero di navi che poteva (si pensava che potesse metterne in mare duecento), doveva passare in Italia, devastare le coste e fare la guerra con le sue proprie forze su terra e su mare. (11) Terminata la guerra, l'Italia intera, con la città di Roma, doveva appartenere ai Cartaginesi e ad Annibale. Solo ad Annibale era riservato tutto il bottino. (12) Dopo la completa sottomissione dell’Italia, i Cartaginesi dovettero passare in Grecia e fare la guerra a tutti i re che aveva designato Filippo; tutti gli stati del continente e tutte le isole che circondano la Macedonia appartenenti a Filippo, fecero parte del suo reame.

IPPLALA
Beato te! :lol

paraskeuazo
Lo traduco io avec plaisir, dammi un pò di minuti e la metto :thx:lol

IPPLALA
Io non lo conosco il francese, purtroppo!

Nettuno
E' in Francese...ma cmq grazie, perchè mi ha già dato una mano.

Mario
In hanc dimicationem duorum opulentissimorum in terris populorum omnes reges gentesque animos intenderant, inter quos Philippus Macedonum rex eo magis quod propior Italiae ac mari tantum Ionio discretus erat. Is ubi primum fama accepit Hannibalem Alpes transgressum, ut bello inter Romanum Poenumque orto laetatus erat, ita utrius populi mallet uictoriam esse incertis adhuc uiribus fluctuatus animo fuerat. Postquam tertia iam pugna, tertia uictoria cum Poenis erat, ad fortunam inclinauit legatosque ad Hannibalem misit; qui uitantes portus Brundisinum Tarentinumque, quia custodiis nauium Romanarum tenebantur, ad Laciniae Iunonis templum in terram egressi sunt. Inde per Apuliam petentes Capuam media in praesidia Romana inlati sunt deductique ad Valerium Laeuinum praetorem, circa Luceriam castra habentem. Ibi intrepide Xenophanes, legationis princeps, a Philippo rege se missum ait ad amicitiam societatemque iungendam cum populo Romano; mandata habere ad consules ac senatum populumque Romanum. Praetor inter defectiones ueterum sociorum noua societate tam clari regis laetus admodum hostes pro hospitibus comiter accepit. Dat qui prosequantur; itinera cum cura demonstrat (et) quae loca quosque saltus aut Romanus aut hostes teneant. Xenophanes per praesidia Romana in Campaniam, inde qua proximum fuit in castra Hannibalis peruenit foedusque cum eo atque amicitiam iungit legibus his: ut Philippus rex quam maxima classe - ducentas autem naues uidebatur effecturus - in Italiam traiceret et uastaret maritimam oram, bellum pro parte sua terra marique gereret; ubi debellatum esset, Italia omnis cum ipsa urbe Roma Carthaginiensium atque Hannibalis esset praedaque omnis Hannibali cederet; perdomita Italia nauigarent in Graeciam bellumque cum quibus regi placeret gererent; quae ciuitates continentis quaeque insulae ad Macedoniam uergunt, eae Philippi regnique eius essent.

Sur cette lutte des deux peuples les plus puissants de la terre s'était concentrée l'attention de tous les rois, de tous les peuples, (2) mais celle surtout de Philippe, roi de Macédoine, si voisin de l'Italie, dont la mer Ionienne seule le séparait. (3) Au premier bruit du passage des Alpes par Hannibal, il s'était réjoui de voir la guerre allumée entre les Romains et les Carthaginois; mais tant que le succès fut incertain, il ne savait trop auquel des deux partis il souhaitait la victoire. (4) Cependant, lorsque dans trois combats les Carthaginois eurent été trois fois vainqueurs, il pencha du côté de la fortune et envoya des ambassadeurs à Hannibal. Ces ambassadeurs, évitant le port de Brindes et celui de Tarente, que surveillaient des stations romaines, débarquèrent auprès du temple de Junon Lacinia. (5) De là, se dirigeant vers Capoue, à travers l'Apulie, ils se jetèrent dans une garnison romaine et furent conduits devant le préteur M. Valérius Lévinus, qui avait son camp près de Lucéria. (6) Xénophanes, le chef de l'ambassade, lui déclare, avec le plus grand sang-froid, qu'il est envoyé par le roi Philippe, pour faire amitié et alliance avec Rome; qu'il est chargé des instructions du roi pour les consuls, le sénat et le peuple romain. (7) Au milieu des défections des anciens alliés, Valérius, joyeux de la nouvelle alliance que proposait un roi si renommé, reçoit ces ennemis avec autant de bienveillance que des hôtes; il les fait accompagner par des guides (8 ) qui doivent leur indiquer avec soin chaque point, chaque défilé occupé par les Romains et par les ennemis. (9) Xénophanes arrive en traversant les garnisons romaines jusque dans la Campanie, et de là par le chemin le plus court au camp d'Hannibal. Il conclut avec lui un traité d'alliance et d'amitié aux conditions suivantes: (10) "Le roi Philippe, avec le plus de vaisseaux qu'il pourra (on pensait qu'il pouvait en mettre en mer deux cents), devait passer en Italie, ravager les côtes et faire la guerre avec ses propres forces sur terre et sur mer. (11) La guerre terminée, l'Italie tout entière, avec la ville de Rome, devait appartenir aux Carthaginois et à Hannibal. À Hannibal seul était réservé tout le butin. (12) Après la soumission complète de l'Italie, les Carthaginois devaient passer en Grèce et faire la guerre à tous les rois que désignerait Philippe; tous les états du continent et toutes les îles qui entourent la Macédoine appartiendraient à Philippe, et feraient partie de son royaume."

Questa discussione è stata chiusa