Help me !!!!!!!!!
CIAO! CERCO LE TRADUZIONI DI QUESTE VERSIONI:
1- confronto tra alessandro e filippo- giustino...Huic alexander filius successit et virtute et vitiis patre aior
2- gli psilli e il vento austro- aulio gellio.... gens in italia marsorum orta esse fertut a circae filio
3- l'imperatore massimo il trace.... maximinus sub alexandro imperatore enituit
Vi prego è urgente la scuola inizia il 12!!!:O_o:O_o
1- confronto tra alessandro e filippo- giustino...Huic alexander filius successit et virtute et vitiis patre aior
2- gli psilli e il vento austro- aulio gellio.... gens in italia marsorum orta esse fertut a circae filio
3- l'imperatore massimo il trace.... maximinus sub alexandro imperatore enituit
Vi prego è urgente la scuola inizia il 12!!!:O_o:O_o
Risposte
Nessuno riesce a trovare le versioni??
Para...
Grazie mille!!Adesso mancano solo 2 vi prego è importante!:cry
io nn trovo nulla mi dispiace:(
ecco la 1
A costui [Filippo] successe il figlio Alessandro, (il quale si rivelò) superiore al padre sia nel bene che nel male [et virtute et vitiis; sia nella virtù…; sono ablativi di limitazione]. Ad esempio [itaque], adottarono diverse tattiche [ratio] di vittoria [vincendi; lett. la tattica… (fu) diversa per…]: l'uno preferiva [ma lett. tractabat, conduceva] gli scontri frontali [aperta], l'altro (invece) ricorreva a sotterfugi [artibus]; e così, quest'ultimo [ille] traeva personale soddisfazione [gaudere; questo, come molti dei seguenti, è un "infinito storico", usato per dar vivacità al racconto; si traduce con l'imperfetto, generalmente] dall'aver tratto in inganno i nemici [lett. dai nemici ingannati; abl. causa], l'altro dall'averli sterminati senza mezzi termini [palam]. Quello fu più accorto in giudizio, questo ebbe più ampie vedute [ho parafrasato così "magnificentior animo", altrimenti francamente intraducibile]. Filippo [lett. pater] riusciva a non far trasparire [dissimulare] la propria ira, e il più delle volte addirittura [etiam] a soffocarla; questo [Alessandro], invece, una volta che s'era "infumato" [exarsisset; eheheh l'uso è rimasto dalle mie parti, a dire che uno s'è incazzato nero], la vendetta e il castigo trovavano libero e immediato sfogo [ancora tradotto legg. a senso: lett. non c'era limite o dilazione al (del) castigo/vendetta].
Entrambi erano provetti bevitori, ma sfogavano diversamente la propria ubriachezza… molesta [eheheh; trad. libera, ma di semplice intuizione, nella costruzione latina]: tipico [mos] del padre (ad esempio, quand'era ubriaco,) era passare direttamente dal banchetto al campo di battaglia [in hostem], venire alle mani, esporsi ai pericoli senza pensarci due volte [parafrasi per "temere"]; Alessandro (invece più volentieri) infieriva non contro il nemico, ma contro i suoi amici; per la qual cosa, (da una parte) spesso Filippo tornava [dati gli avverbi, preferisco tradurre con l'imperfetto] dai combattimenti con qualche ferita [lett. la costruzione è "proelia remisere (= remiserunt, restituirono) Philippum vulneratum], (dall'altra) Alessandro [hic], altrettanto spesso, abbandonava il banchetto che aveva ucciso [interfector; cioè, dopo aver ucciso] qualcuno dei suoi. Quello [Filippo] non gradiva circondarsi di persone del suo seguito nell'esercizio del potere [preferisco stendere il periodo]; questi [Alessandro] pareva addirittura esercitare [lett. esercitava] il (proprio) potere [regna] a svantaggio dei [in] suoi amici.
Il padre ci teneva [malle] ad essere amato, il figlio [hic] ad esser temuto. Pari, in entrambi, l'amore per le belle lettere. Più portato alla critica il padre, più fedele alla tradizione il figlio. Filippo tendeva più al sodo [lett. moderatior verbis…; era più parco…], tutto all'opposto il figlio [hic; lett. moderatior rebus]. (Tuttavia) nel figlio c'era una disposizione [animus] più "istintiva" [promptior; lett. più pronta, disposta] e più genuina ad aver riguardo [ma anche: risparmiare] per gli sconfitti. Il padre era decisamente più dedito alla parsimonia; al figlio piaceva, invece, il lusso. Grazie a (tutte) quelle (peculiari) disposizioni [artibus], Filippo gettò le fondamenta di un regno che coprisse l'intero mondo [lett. imperii orbis]; il figlio portò a termine quel glorioso, universale disegno [lett. gloriam operis totius].
ecco la 1
A costui [Filippo] successe il figlio Alessandro, (il quale si rivelò) superiore al padre sia nel bene che nel male [et virtute et vitiis; sia nella virtù…; sono ablativi di limitazione]. Ad esempio [itaque], adottarono diverse tattiche [ratio] di vittoria [vincendi; lett. la tattica… (fu) diversa per…]: l'uno preferiva [ma lett. tractabat, conduceva] gli scontri frontali [aperta], l'altro (invece) ricorreva a sotterfugi [artibus]; e così, quest'ultimo [ille] traeva personale soddisfazione [gaudere; questo, come molti dei seguenti, è un "infinito storico", usato per dar vivacità al racconto; si traduce con l'imperfetto, generalmente] dall'aver tratto in inganno i nemici [lett. dai nemici ingannati; abl. causa], l'altro dall'averli sterminati senza mezzi termini [palam]. Quello fu più accorto in giudizio, questo ebbe più ampie vedute [ho parafrasato così "magnificentior animo", altrimenti francamente intraducibile]. Filippo [lett. pater] riusciva a non far trasparire [dissimulare] la propria ira, e il più delle volte addirittura [etiam] a soffocarla; questo [Alessandro], invece, una volta che s'era "infumato" [exarsisset; eheheh l'uso è rimasto dalle mie parti, a dire che uno s'è incazzato nero], la vendetta e il castigo trovavano libero e immediato sfogo [ancora tradotto legg. a senso: lett. non c'era limite o dilazione al (del) castigo/vendetta].
Entrambi erano provetti bevitori, ma sfogavano diversamente la propria ubriachezza… molesta [eheheh; trad. libera, ma di semplice intuizione, nella costruzione latina]: tipico [mos] del padre (ad esempio, quand'era ubriaco,) era passare direttamente dal banchetto al campo di battaglia [in hostem], venire alle mani, esporsi ai pericoli senza pensarci due volte [parafrasi per "temere"]; Alessandro (invece più volentieri) infieriva non contro il nemico, ma contro i suoi amici; per la qual cosa, (da una parte) spesso Filippo tornava [dati gli avverbi, preferisco tradurre con l'imperfetto] dai combattimenti con qualche ferita [lett. la costruzione è "proelia remisere (= remiserunt, restituirono) Philippum vulneratum], (dall'altra) Alessandro [hic], altrettanto spesso, abbandonava il banchetto che aveva ucciso [interfector; cioè, dopo aver ucciso] qualcuno dei suoi. Quello [Filippo] non gradiva circondarsi di persone del suo seguito nell'esercizio del potere [preferisco stendere il periodo]; questi [Alessandro] pareva addirittura esercitare [lett. esercitava] il (proprio) potere [regna] a svantaggio dei [in] suoi amici.
Il padre ci teneva [malle] ad essere amato, il figlio [hic] ad esser temuto. Pari, in entrambi, l'amore per le belle lettere. Più portato alla critica il padre, più fedele alla tradizione il figlio. Filippo tendeva più al sodo [lett. moderatior verbis…; era più parco…], tutto all'opposto il figlio [hic; lett. moderatior rebus]. (Tuttavia) nel figlio c'era una disposizione [animus] più "istintiva" [promptior; lett. più pronta, disposta] e più genuina ad aver riguardo [ma anche: risparmiare] per gli sconfitti. Il padre era decisamente più dedito alla parsimonia; al figlio piaceva, invece, il lusso. Grazie a (tutte) quelle (peculiari) disposizioni [artibus], Filippo gettò le fondamenta di un regno che coprisse l'intero mondo [lett. imperii orbis]; il figlio portò a termine quel glorioso, universale disegno [lett. gloriam operis totius].
ho urgente bisogno delle versioni
:lol
scusami SuperGaara....non l'ho visti......
fai un salto da fao the best ho tradotto tutte le versioni se sn giusti
fai un salto da fao the best ho tradotto tutte le versioni se sn giusti
italocca :
ma ci servono i titoli delle versioni..
Ma ci sei o ci fai? :lol
Guarda il primo messaggio, aveva già messo i titoli!!!
ma ci servono i titoli delle versioni..
SONO QUESTE LE VERSIONI:
Huic Alexander filius successit et virtute et vitiis patre maior. Itaque vincendi ratio utrique diversa. Hic aperta, ille artibus bella tractabat. Deceptis ille gaudere hostibus, hic palam fusis. Prudentior ille consilio, hic animo magnificentior. Iram pater dissimulare, plerumque etiam vincere; hic ubi exarsisset, nec dilatio ultionis nec modus erat. Vini nimis uterque avidus, sed ebrietatis diversa vitia. Patri mos erat etiam de convivio in hostem procurrere, manum conserere, periculis se temere offerre; Alexander non in hostem, sed in suos saeviebat. Quam ob rem saepe Philippum vulneratum proelia remisere, hic amicorum interfector convivio frequenter excessit. Regnare ille cum amicis nolebat, hic in amicos regna exercebat. Amari pater malle, hic metui. Litterarum cultus utrique similis. Sollertiae pater maioris, hic fidei. Verbis atque oratione Philippus, hic rebus moderatior. Parcendi victis filio animus et promptior et honestior. Frugalitati pater, luxuriae filius magis deditus erat. Quibus artibus orbis imperii fundamenta pater iecit, operis totius gloriam filius consummavit.
Gens in Italia Marsorum orta esse fertur a Circae filio. Propterea Marsis hominibus, quorum dumtaxat familiae cum externis cognationibus nondum etiam permixtae corruptaeque sunt, vi quadam genitali datum, ut et serpentium virulentorum domitores sint et incentionibus herbarumque sucis faciant medelarum miracula. Hac eadem vi praeditos esse quosdam videmus, qui Psylli vocantur. Quorum super nomine et genere cum in veteribus litteris quaesissem, in quarto denique Herodoti libro fabulam de Psyllis hanc invenimus: Psyllos quondam fuisse in terra Africa conterminos Nasamonibus Austrumque in finibus eorum quodam in tempore perquam validum ac diutinum flavisse; eo flatu aquam omnem in locis, in quibus colebant, exaruisse; Psyllos re aquaria defectos eam iniuriam graviter Austro suscensuisse decretumque fecisse, uti armis sumptis ad Austrum proinde quasi ad hostem iure belli res petitum proficiscerentur. Atque ita profectis ventum Austrum magno spiritus agmine venisse obviam eosque universos cum omnibus copiis armisque cumulis montibusque harenarum supervectis operuisse. Eo facto Psyllos ad unum omnis interisse, itaque eorum fines a Nasamonibus occupatos.
Maximinus senior sub Alexandro imperatore enituit. Militare autem sub Severo coepit. Hic de vico Threiciae vicino barbaris, barbaro etiam patre et matre genitus, quorum alter e Gothia, alter ex Alanis genitus esse perhibetur. Et patri quidem nomen Micca, matri Hababa fuisse dicitur. Sed haec nomina Maximinus primis temporibus ipse prodidit, postea vero, ubi ad imperium venit, occuli praecepit, ne utroque parente barbaro genitus imperator esse videretur.
Et in prima quidem pueritia fuit pastor, iuvenum etiam procer et qui latronibus insidiaretur et suos ab incursionibus vindicaret. Prima stipendia equestria huic fuere. Erat enim magnitudine corporis conspicuus, virtute inter omnes milites clarus, forma virili decorus, ferus moribus asper, superbus, contemptor, saepe tamen iustus. Innotescendi sub Severo imperatore prima haec fuit causa: natali Getae, filii minoris, Severus militares dabat ludos propositis praemiis argenteis, id est armillis, torquibus et balteolis. Hic adulescens et semibarbarus et vix adhuc Latinae linguae, prope Thraecica imperatorem publice petit, ut sibi daret licentiam contendendi cum his, qui iam non mediocri loco militarent. Magnitudinem corporis Severus miratus primum eum cum lixis conposuit, sed fortissimis quibusque, ne disciplinam militarem conrumperet. Tunc Maximinus sedecim lixas uno sudore devicit sedecim acceptis praemiis minusculis non militaribus iussusque militare.
--------------------------------------------------------------------------------
Huic Alexander filius successit et virtute et vitiis patre maior. Itaque vincendi ratio utrique diversa. Hic aperta, ille artibus bella tractabat. Deceptis ille gaudere hostibus, hic palam fusis. Prudentior ille consilio, hic animo magnificentior. Iram pater dissimulare, plerumque etiam vincere; hic ubi exarsisset, nec dilatio ultionis nec modus erat. Vini nimis uterque avidus, sed ebrietatis diversa vitia. Patri mos erat etiam de convivio in hostem procurrere, manum conserere, periculis se temere offerre; Alexander non in hostem, sed in suos saeviebat. Quam ob rem saepe Philippum vulneratum proelia remisere, hic amicorum interfector convivio frequenter excessit. Regnare ille cum amicis nolebat, hic in amicos regna exercebat. Amari pater malle, hic metui. Litterarum cultus utrique similis. Sollertiae pater maioris, hic fidei. Verbis atque oratione Philippus, hic rebus moderatior. Parcendi victis filio animus et promptior et honestior. Frugalitati pater, luxuriae filius magis deditus erat. Quibus artibus orbis imperii fundamenta pater iecit, operis totius gloriam filius consummavit.
Gens in Italia Marsorum orta esse fertur a Circae filio. Propterea Marsis hominibus, quorum dumtaxat familiae cum externis cognationibus nondum etiam permixtae corruptaeque sunt, vi quadam genitali datum, ut et serpentium virulentorum domitores sint et incentionibus herbarumque sucis faciant medelarum miracula. Hac eadem vi praeditos esse quosdam videmus, qui Psylli vocantur. Quorum super nomine et genere cum in veteribus litteris quaesissem, in quarto denique Herodoti libro fabulam de Psyllis hanc invenimus: Psyllos quondam fuisse in terra Africa conterminos Nasamonibus Austrumque in finibus eorum quodam in tempore perquam validum ac diutinum flavisse; eo flatu aquam omnem in locis, in quibus colebant, exaruisse; Psyllos re aquaria defectos eam iniuriam graviter Austro suscensuisse decretumque fecisse, uti armis sumptis ad Austrum proinde quasi ad hostem iure belli res petitum proficiscerentur. Atque ita profectis ventum Austrum magno spiritus agmine venisse obviam eosque universos cum omnibus copiis armisque cumulis montibusque harenarum supervectis operuisse. Eo facto Psyllos ad unum omnis interisse, itaque eorum fines a Nasamonibus occupatos.
Maximinus senior sub Alexandro imperatore enituit. Militare autem sub Severo coepit. Hic de vico Threiciae vicino barbaris, barbaro etiam patre et matre genitus, quorum alter e Gothia, alter ex Alanis genitus esse perhibetur. Et patri quidem nomen Micca, matri Hababa fuisse dicitur. Sed haec nomina Maximinus primis temporibus ipse prodidit, postea vero, ubi ad imperium venit, occuli praecepit, ne utroque parente barbaro genitus imperator esse videretur.
Et in prima quidem pueritia fuit pastor, iuvenum etiam procer et qui latronibus insidiaretur et suos ab incursionibus vindicaret. Prima stipendia equestria huic fuere. Erat enim magnitudine corporis conspicuus, virtute inter omnes milites clarus, forma virili decorus, ferus moribus asper, superbus, contemptor, saepe tamen iustus. Innotescendi sub Severo imperatore prima haec fuit causa: natali Getae, filii minoris, Severus militares dabat ludos propositis praemiis argenteis, id est armillis, torquibus et balteolis. Hic adulescens et semibarbarus et vix adhuc Latinae linguae, prope Thraecica imperatorem publice petit, ut sibi daret licentiam contendendi cum his, qui iam non mediocri loco militarent. Magnitudinem corporis Severus miratus primum eum cum lixis conposuit, sed fortissimis quibusque, ne disciplinam militarem conrumperet. Tunc Maximinus sedecim lixas uno sudore devicit sedecim acceptis praemiis minusculis non militaribus iussusque militare.
--------------------------------------------------------------------------------
Te seleziona il pezzo che la traduzione che la faccio io! Su su!
Vi prego mi servono le versioni..:blush:blush:blush
Mah...guarda dipende da para, ognuno ha i suoi impegni...
ok.l'importante è ke domani le avrò..grazie cmq
nn puoi aspettare domani?
è troppo importante sn disperata...ho cercato di farle ma nn hanno un senzo logiko!
domani
e la traduzione???
Si sn adattamenti...ma nn ti preoccupare ce ne sono tante da tradurre ;):lol
Ahahha chè è successo mario?? è finito il repertorio francese di versioni? :lol:lol
Questa discussione è stata chiusa