Aiutooo!!!!! per delle versioni.
E' la prima volta che vi scrivo, se qualcuno mi può aiutare, dovrei tradurre alcune versioni tratte dal libro "Nuovo Comprendere e Tradurre:
1. (Dedalo e Icaro) Vol.1 pag.102 n.2 (parte iniziale) Clarus architectus Daedălus a Minōe rege vocatus in insulam Cretam cum filio suo Icàro pervĕnit et ibi aedificat Labyrintum, domicilium Minotauri................(parte finale) In caelo Icarus alas beatus agitat et, Daedali consiliorum oblĭtus, ad solisradios nimium appropinquat. Daedalus frustra filium revōcat; nam alarum cera tabescit et miser puer in pelagus praecipitat.
2. (Il nodo di Gordio) Vol.2 pag.62 n.1 (parte iniziale) Alexander, postquam Gordium, urbem in Phrygia, quae ex rege Gordionomentrahebat, in suam protestatem redēgit, in Iovis templum inivit,………. (parte fin ale) Alexander, postquam nequaquam diu cum nodis pugnavĕrat, dixit: “Oraculum cecinit de nodo rum solutione, non de solutionis modo!” et gladii ictu omnes nodos excidit. Sic Alexander oraculi sortem vel elusit vel implevit.
3. (Il senato romano) Vol.2 pag.63 n.2 (parte iniziale) Romulus, postquam urbem condidit centum ex senioribus civibus legit, quos senatores appellavit propter senectutem. Senatorum consilio auxilioque regnavit atque omnia egit. (parte finale) Cum Roma in magno periculo fuit, servata est non solum civium constantia, sociorum fide et exercituum virtute sed etiam auctoritate atque prudentia senatus.
4. (Esempi di coraggio) Vol.2 pag.64 n.3 (parte iniziale) Quia tribuni plebis Saturnius et Equitius ac praetor Glaucia magnos seditionis motus in civitate excitabant, senator M. Emilius Scaurus iam senex arma et ipse ad rei publicae salutem cepit, …….(parte finale) Denique Caesius in mare se mersit et, postquam nando ad litus pervenit, Caesaris veniam petivit, quod sine scuto redierat.
5. (La villa-fattoria di Plinio) Vol.2 pag.56 n.19c (parte iniziale) Cum cognoveris gratiam villae meae, amoenitatem loci, litoris spatium, valde laetus eris. (parte finale) Villa etiam mediterraneas copias praestat, lac in primis, quia e pascuis huc pecora conveniunt, cum aquam umbramque petunt.
6. (Fabio Massimo e Annibale) Vol.2 pag.87 n.9 (parte iniziale) Hannibal, Pyrenaeis Alpibusque superatis, in planitiem discendit. Inde, P. Scipione victo, Sempronio apud Trebiam flumen fugato, Flaminio apud Trasimenum lacum profligato, ad Italiam inferiorem iterfecit. (parte finale) Ita ex levibus proeliis victor evasit. Tamen haud grata erat Romanis Fabii cunctatio: eius prudentia enim inperitia atque ignavia putabatur.
7. (Annibale sconfigge i Romani al lago Trasimeno) Vol.2 pag97 n.1 (parte iniziale) Hannibal, postquam per Etruriam ad Trasumenum lacum pervenerat, omnibus agris inter Cortonam urbem Trasumenunque lacum vastatis, castra aperto atque edito loco inter lacum ac montes locavit. (parte finale) In magno tumultu caedes ingents fuit: consul quoque strenue pugnans sub hostium ictibus cecidit, magna militum pars in atroci proelio periit, pauci, armis abiectis,in montes confugerunt.
8. (Romolo e Remo salvati dalla lupa) Vol.2 pag118 n.14c (parte iniziale) Proca, Albanorum rex, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Is de vita decessurus Numitori, qui erat, reliquit; sed Amulius, fratre expulso, regnum occupavit;……….. (parte finale) Lupa solum, quae ad flumen bibitura descendebat, puerorum vagitus audivit et accurrit; eos lingua lambuit et lactavit ne parvuli frigore fameque parirent.
Grazie 100000000 per il vostro aiuto :lol:lol:lol:lol:lol:lol:lol
1. (Dedalo e Icaro) Vol.1 pag.102 n.2 (parte iniziale) Clarus architectus Daedălus a Minōe rege vocatus in insulam Cretam cum filio suo Icàro pervĕnit et ibi aedificat Labyrintum, domicilium Minotauri................(parte finale) In caelo Icarus alas beatus agitat et, Daedali consiliorum oblĭtus, ad solisradios nimium appropinquat. Daedalus frustra filium revōcat; nam alarum cera tabescit et miser puer in pelagus praecipitat.
2. (Il nodo di Gordio) Vol.2 pag.62 n.1 (parte iniziale) Alexander, postquam Gordium, urbem in Phrygia, quae ex rege Gordionomentrahebat, in suam protestatem redēgit, in Iovis templum inivit,………. (parte fin ale) Alexander, postquam nequaquam diu cum nodis pugnavĕrat, dixit: “Oraculum cecinit de nodo rum solutione, non de solutionis modo!” et gladii ictu omnes nodos excidit. Sic Alexander oraculi sortem vel elusit vel implevit.
3. (Il senato romano) Vol.2 pag.63 n.2 (parte iniziale) Romulus, postquam urbem condidit centum ex senioribus civibus legit, quos senatores appellavit propter senectutem. Senatorum consilio auxilioque regnavit atque omnia egit. (parte finale) Cum Roma in magno periculo fuit, servata est non solum civium constantia, sociorum fide et exercituum virtute sed etiam auctoritate atque prudentia senatus.
4. (Esempi di coraggio) Vol.2 pag.64 n.3 (parte iniziale) Quia tribuni plebis Saturnius et Equitius ac praetor Glaucia magnos seditionis motus in civitate excitabant, senator M. Emilius Scaurus iam senex arma et ipse ad rei publicae salutem cepit, …….(parte finale) Denique Caesius in mare se mersit et, postquam nando ad litus pervenit, Caesaris veniam petivit, quod sine scuto redierat.
5. (La villa-fattoria di Plinio) Vol.2 pag.56 n.19c (parte iniziale) Cum cognoveris gratiam villae meae, amoenitatem loci, litoris spatium, valde laetus eris. (parte finale) Villa etiam mediterraneas copias praestat, lac in primis, quia e pascuis huc pecora conveniunt, cum aquam umbramque petunt.
6. (Fabio Massimo e Annibale) Vol.2 pag.87 n.9 (parte iniziale) Hannibal, Pyrenaeis Alpibusque superatis, in planitiem discendit. Inde, P. Scipione victo, Sempronio apud Trebiam flumen fugato, Flaminio apud Trasimenum lacum profligato, ad Italiam inferiorem iterfecit. (parte finale) Ita ex levibus proeliis victor evasit. Tamen haud grata erat Romanis Fabii cunctatio: eius prudentia enim inperitia atque ignavia putabatur.
7. (Annibale sconfigge i Romani al lago Trasimeno) Vol.2 pag97 n.1 (parte iniziale) Hannibal, postquam per Etruriam ad Trasumenum lacum pervenerat, omnibus agris inter Cortonam urbem Trasumenunque lacum vastatis, castra aperto atque edito loco inter lacum ac montes locavit. (parte finale) In magno tumultu caedes ingents fuit: consul quoque strenue pugnans sub hostium ictibus cecidit, magna militum pars in atroci proelio periit, pauci, armis abiectis,in montes confugerunt.
8. (Romolo e Remo salvati dalla lupa) Vol.2 pag118 n.14c (parte iniziale) Proca, Albanorum rex, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Is de vita decessurus Numitori, qui erat, reliquit; sed Amulius, fratre expulso, regnum occupavit;……….. (parte finale) Lupa solum, quae ad flumen bibitura descendebat, puerorum vagitus audivit et accurrit; eos lingua lambuit et lactavit ne parvuli frigore fameque parirent.
Grazie 100000000 per il vostro aiuto :lol:lol:lol:lol:lol:lol:lol
Risposte
Se non ci sono problemi chiudo!
Grazie 1000..................................! 6 stato gentilissimo..... :):):):D:D:lol:lol
Non serve Francesca, l'ho tradotta io la versione ;)
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Is de vita decessurus Numitori qui maior erat regnum reliquit; sed Amulius expulso, regnum occopavit; deinde,ut Numitorem subole privaret, rheam Silviam, eius filiam, Vestae sacerdotem fecit. Sed deus Mars, amore virginis captus, cum ea se coniunxit et Rhea Romulum remuuque peperit. Tum Amulius Rheam in vincula coniecit, geminos in alveum imposuit et in Tiberim, qui tunc forte exundaverat, abiecit ut parvuli in flumine mortem invenirent. Sed aqua recedens eos in sicco reliquit. Tum ibi nemo habitabat, quia vastae solitudines erant. Lupa solum, quae ad flumen bibitura descendebat, puerorum vagitus audivit et accurrit; eos lingua lambuit et lactavit ne parvuli frigore fameque perirent.
Proca, re degli Albani, ebbe due figli: Numitore e Amulio. Egli, prossimo a morire, lasciò il regno a Numitore che era il più grande; ma Amulio, dopo averlo allontanato, occupò il regno; in seguito, per privare Numitore della prole, fece Rea Silvia, sua figlia, sacerdotessa di Vesta. Ma il dio Marte, preso dall’amore per la vergine, si sposò con lei e Rea partorì Romolo e Remo. Allora Amulio mise Rea in prigione, pose i gemelli in una cesta e la gettò nel Tevere, che per caso in quel periodo aveva straripato, affinché i piccoli morissero nel fiume. Ma l’acqua, ritirandosi, li lasciò in un luogo asciutto. A quel tempo nessuno abitava in quei luoghi, poiché vi erano vasti spazi deserti. Soltanto una lupa, che scendeva al fiume per bere, udì il lamento dei bambini e accorse; li leccò con la lingua e li allattò affinché i piccoli non morissero per il freddo e la fame.
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Is de vita decessurus Numitori qui maior erat regnum reliquit; sed Amulius expulso, regnum occopavit; deinde,ut Numitorem subole privaret, rheam Silviam, eius filiam, Vestae sacerdotem fecit. Sed deus Mars, amore virginis captus, cum ea se coniunxit et Rhea Romulum remuuque peperit. Tum Amulius Rheam in vincula coniecit, geminos in alveum imposuit et in Tiberim, qui tunc forte exundaverat, abiecit ut parvuli in flumine mortem invenirent. Sed aqua recedens eos in sicco reliquit. Tum ibi nemo habitabat, quia vastae solitudines erant. Lupa solum, quae ad flumen bibitura descendebat, puerorum vagitus audivit et accurrit; eos lingua lambuit et lactavit ne parvuli frigore fameque perirent.
Proca, re degli Albani, ebbe due figli: Numitore e Amulio. Egli, prossimo a morire, lasciò il regno a Numitore che era il più grande; ma Amulio, dopo averlo allontanato, occupò il regno; in seguito, per privare Numitore della prole, fece Rea Silvia, sua figlia, sacerdotessa di Vesta. Ma il dio Marte, preso dall’amore per la vergine, si sposò con lei e Rea partorì Romolo e Remo. Allora Amulio mise Rea in prigione, pose i gemelli in una cesta e la gettò nel Tevere, che per caso in quel periodo aveva straripato, affinché i piccoli morissero nel fiume. Ma l’acqua, ritirandosi, li lasciò in un luogo asciutto. A quel tempo nessuno abitava in quei luoghi, poiché vi erano vasti spazi deserti. Soltanto una lupa, che scendeva al fiume per bere, udì il lamento dei bambini e accorse; li leccò con la lingua e li allattò affinché i piccoli non morissero per il freddo e la fame.
;););)
ok grazie 1000000000000!!!!!!
veod se trovo il quad...xke kmq è di due anni fa....faccio di tutto!
grazie Pukketta....se me la puoi mandare mi faresti un grosso favore.....!
Io non trovo la traduzione
se non la trovi posso riscriverla io ...dato ho già la traduzione xke quello era anke il mio libro!!
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Is de vita decessurus numitori qui maior erat regnum reliquit;sed Amulius expulso, regnum occopavit; deinde,ut Numitorem subole privaret, rheam Silviam, eius filiam, Vestae sacerdotem fecit. Sed deus Mars, amore virginis captus, cum ea se coniunxit et Rhea Romulum remuuque peperit. Tum Amulius Rheam in vincula coniecit, geminos in alveum imposuit et in Tiberim, qui tunc forte exundaverat, abiecit ut parvuli in flumine mortem invenirent. Sed aqua recedens eos in sicco reliquit. tum ibi nemo habitabat, quia vastae solitudines erant. Lupa solum, quae ad flumen bibitura descendebat, puerorum vagitus audivit et accurrit; eos lingua lambuit et lactavit ne parvuli frigore fameque perirent.
Allora facciamo così, scrivila... perchè io non la trovo!!
Questa?
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Numitori, qui natu major erat, regnum reliquit; sed Amulius, pulso fratre, regnavit, et ut eum sobole privaret, Rheam Sylviam ejus filiam Vestae sacerdotem fecit, quae tamen Romulum et Remum uno partu edidit. Quo cognito, Amulius ipsam in vincula conjecit, parvulos alveo impositos abjecit in Tiberim, qui tunc forte super ripas erat effusus; sed, relabente flumine, eos aqua in sicco reliquit. Vastae tum in eis locis solitudines erant. Lupa, ut fama traditum est, ad vagitum accurrit, infantes lingua lambit, ubera eorum ori admovit, matremque se gessit. Cum lupa saepius ad parvulos veluti ad catulos reverteretur, Faustulus, pastor regius, rem animadvertit, eos tulit in casam et Accae Laurentiae conjugi dedit educandos. Qui adulti inter pastores primo ludicris certaminibus vires auxere, deinde, venando saltus peragrare coeperunt, tum latrones a rapina pecorum arcere. Quare eis insidiati sunt latrones, a quibus Remus captus est. Romulus autem vi se defendit. Tunc Faustulus necessitate compulsus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater. Romulus statim, armatis pastoribus, Albam properavit.
Interea Remum latrones ad Amulium regem perduxerunt, eum accusantes, quasi Numitoris greges infestare solitus esset; Remus itaque a rege Numitori ad supplicium traditus est : at Numitor, considerato adolescentis vultu, haud procul erat quin nepotem agnosceret. Nam Remus oris lineamentis erat matri simillimus, aetasque tempori expositionis congruebat. Dum ea res animum Numitoris anxium teneret, repente Romulus supervenit, fratrem liberavit, et Amulio interfecto, avum Numitorem in regnum restituit.
Deinde Romulus et Remus urbem in eisdem locis ubi expositi educatique fuerant condiderunt; sed orta est inter eos contentio uter nomen novae urbi daret, eamque regeret; adhibuere auspicia. Remus prior sex vultures, Romulus postea, sed duodecim, vidit. Sic Romulus augurio victor Romam vocavit; et ut eam prius legibus quam moenibus muniret, edixit ne quis vallum transiliret. Quod Remus irridens transilivit; eum iratus Romulus interfecit, his increpans verbis: "Sic deinceps malo afficiatur quicumque transiliet moenia mea." Ita solus potitus est imperio Romulus.
Questa?
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Numitori, qui natu major erat, regnum reliquit; sed Amulius, pulso fratre, regnavit, et ut eum sobole privaret, Rheam Sylviam ejus filiam Vestae sacerdotem fecit, quae tamen Romulum et Remum uno partu edidit. Quo cognito, Amulius ipsam in vincula conjecit, parvulos alveo impositos abjecit in Tiberim, qui tunc forte super ripas erat effusus; sed, relabente flumine, eos aqua in sicco reliquit. Vastae tum in eis locis solitudines erant. Lupa, ut fama traditum est, ad vagitum accurrit, infantes lingua lambit, ubera eorum ori admovit, matremque se gessit. Cum lupa saepius ad parvulos veluti ad catulos reverteretur, Faustulus, pastor regius, rem animadvertit, eos tulit in casam et Accae Laurentiae conjugi dedit educandos. Qui adulti inter pastores primo ludicris certaminibus vires auxere, deinde, venando saltus peragrare coeperunt, tum latrones a rapina pecorum arcere. Quare eis insidiati sunt latrones, a quibus Remus captus est. Romulus autem vi se defendit. Tunc Faustulus necessitate compulsus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater. Romulus statim, armatis pastoribus, Albam properavit.
Interea Remum latrones ad Amulium regem perduxerunt, eum accusantes, quasi Numitoris greges infestare solitus esset; Remus itaque a rege Numitori ad supplicium traditus est : at Numitor, considerato adolescentis vultu, haud procul erat quin nepotem agnosceret. Nam Remus oris lineamentis erat matri simillimus, aetasque tempori expositionis congruebat. Dum ea res animum Numitoris anxium teneret, repente Romulus supervenit, fratrem liberavit, et Amulio interfecto, avum Numitorem in regnum restituit.
Deinde Romulus et Remus urbem in eisdem locis ubi expositi educatique fuerant condiderunt; sed orta est inter eos contentio uter nomen novae urbi daret, eamque regeret; adhibuere auspicia. Remus prior sex vultures, Romulus postea, sed duodecim, vidit. Sic Romulus augurio victor Romam vocavit; et ut eam prius legibus quam moenibus muniret, edixit ne quis vallum transiliret. Quod Remus irridens transilivit; eum iratus Romulus interfecit, his increpans verbis: "Sic deinceps malo afficiatur quicumque transiliet moenia mea." Ita solus potitus est imperio Romulus.
grande ipply hai fatto risparmiare energie al DIO GAARA....ma sai anke a tradurre versioni di latino sarebbe stato ke si perde energie e concentrazione..........hihihihhihihihhihi!!!!! mazza oh.....cmq continuo a nn capirci dentro niente di latino xcui nn venite a chiedere il mio aiuto xkè potreste rimanere delusi....(ps: ho fatto l'alberghiero nn il classico xcui!!!!!)....
Dimmi l'autore!
No...non è nemmeno questa, è simile ma alcune frasi nel mio testo sono diverse.
Grande ;)!!!!
barva ipply1
Allora controllo bene!
ma fa parte del De viris Illustribus? Eccola è tra i nostri appunti
https://www.skuola.net/page.php?al=lhomond-lupa
Aspetta dovrebbe essere questa qui:
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Numitori, qui natu maior erat, regnum reliquit; sed Amulius, pulso fratre, regnavit, et ut eum sobole privaret, Rheam Sylviam eius filiam Vestae sacerdotem fecit, quae tamen Romulum et Remum uno partu edidit. Quo cognito, Amulius ipsam in vincula coniecit, parvulos alveo impositos abiecit in Tiberim, qui tunc forte super ripas erat effusus; sed, relabente flumine, eos aqua in sicco reliquit.
ma fa parte del De viris Illustribus? Eccola è tra i nostri appunti
https://www.skuola.net/page.php?al=lhomond-lupa
Aspetta dovrebbe essere questa qui:
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Numitori, qui natu maior erat, regnum reliquit; sed Amulius, pulso fratre, regnavit, et ut eum sobole privaret, Rheam Sylviam eius filiam Vestae sacerdotem fecit, quae tamen Romulum et Remum uno partu edidit. Quo cognito, Amulius ipsam in vincula coniecit, parvulos alveo impositos abiecit in Tiberim, qui tunc forte super ripas erat effusus; sed, relabente flumine, eos aqua in sicco reliquit.
L'ultima versione è simile,ma nel mio libro è riportata diversamente....grazieeee...! per le altre versioni...!:D:D:D:D:lol:lol:lol:lol:lol:lol
1
Clarus architectus Daedalus a Minoe rege ( =abl. dal re minosse) vocatus in insulam Cretam cum filio suo Icaro pervenit et ibi aedificat labyrinthum domicilium Minotauri monstri quod Minois filius erat. Sed cum (=quando) Daedalus insulam Cretam relinquere vult Minos licentiam profectionis (=dalla partenza) architecto negat et Daedalum eisque filium in labirintho claudit. Tum Daedalus vir ingeniosus ac peritus suam filiique fugam parat:magna alas pennis ceraque extruit et eas filii humeris ac suis (humeris) aptat. Ante fugam pater ( nom.il padre) severis verbis filium monet:"Icare memento:noli altius volare quia alae ex cera sunt et calidi solis radii ceram fundunt!". Postea Daedalus Icarusque e labirintho evolant. In caelo Icarus alas beatus agitat et Dedali consiliorum oblitus (=dimentico) ad solis radios nimium appropinquat. Daedalus frustra filium revocat; nam alarum cera tabescit et miser puer in pelagus praecipitat.
Il famoso architetto Dedalo, chiamato dal re Minosse, giunge nell' isola di Creta con suo figlio Icaro e lì costruisce il labirinto,dimora del Minotauro, mostro che era figlio di Minosse. Ma quando Dedalo vuole abbandonare l' isola di Creta, Minosse nega all' architetto il permesso della partenza e rinchiude Dedalo e suo figlio nel labirinto. Allora Dedalo, uomo ingegnoso ed abile, prepara la fuga sua e del figlio: costruisce grandi ali con penne e cera e le applica sulle spalle del figlio e sulle sue. Prima della fuga il padre ammonisce con severe parole il figlio:" O Icaro, ricorda: non volare troppo in alto, perchè le ali sono di cera e i caldi raggi del sole fondono la cera!". Dopo Dedalo e Icaro volano fuori dal labirinto. In cielo Icaro agita le ali felice e, dimentico dei consigli di Dedalo, si avvicina troppo ai raggi del sole. Dedalo richiama inutilmente il figlio; infatti la cera delle ali si scioglie e il povero ragazzo precipita in mare.
2
Alexander,postquam Gordium, urbem in Phrygia, quae ex rege Gordio nomen trahebat, in suam potestatem redegit, in Iovis templum inivit, ubi vehiculum, quo Gordius, regis Midae pater, vectus erat, custodiebatur.Notabile erat iugum adstrictum multis nodis, qui nexus celabant.De Gordii iugo oraculum ita cecinerat: >.Quare acris cupido in Alexandri animum incessit explicandi nodos et oraculi sortem ante diei finem implendi .Circa regem erat et Phrygum turba, expectatione suspensa , et Macedonum turba, sollicita temeraria regis fiducia, quod nodorum series nimis adstricta erat et nexus sub nodorum multitudine nec manu tangi nec visu perspici poterant . Alexander, postquam nequaquam diu cum nodis pugnaverat , dixit: et gladii ictu omnes nodos excidit. Sic Alexander oraculi sortem vel elusit vel implevit.
Alessandro,dopo che Gordio ricondusse nella sua potestà, la città in Frigia, che della regia trascinava il nome a Gordio,entrò nel tempio di Giove dove era custodito il carro, su cui era giunto Gordio, padre di re Mida.
Era notevole il giogo legato con molti nodi, che i capi dell’intreccio nascondevano.Riguardo al giogo di Gordio, l’oracolo così predirrà: l’uomo che scioglierà l’intricatissimo legame , regnerà in tutta l’Asia.
Per questo nell’animo di Alessandro il desiderio pronto di sciogliere i nodi e di adempiere il responso dell’oracolo prima della fine del giorno.
Attorno al re e la folla di Frigia, nell’ansiosa attesa , e la folla di Macedonia, turbata dall’incerta fiducia del re,la quale era troppo legata alla serie di nodi e il legame sotto la moltitudine di nodi né potevano essere toccati con mano né visti col viso. Alessandro , dopo che si era sforzato con i nodi ,disse infine: L’oracolo predisse riguardo lo scioglimento dei nodi, non il modo dello scioglimento!E tagliò tutti i nodi con un colpo di spada.
Così Alessandro o eluse o compì la sorte dell’oracolo.
3
Romulus, postquam urbem condidit, centum ex senioribus («i più anziani») civibus legit, | quos senatores appellavit propter senectutem. | Senatorum consilio regnavit atque omnia egit. | Senatorum numerus prope idem ( «quasi identico») fuit sub aliis regibus Romanis, | sed post reges exactos («dopo che i re furono cacciati») senatorum numerus auctus est, || quod viri qui summos magistratus gesserant iure senatores fiebant («diventavano»). | Senatores etiam patres appellabantur, quia et in secundis et in adversis rebus rei publicae tutores putabantur. | Antiquis temporibus senatus tantum ex patriciis constabat, | sed, postquam magistratus, qui aditum ad senatum dabant, etiam plebi patuerunt, plebei quoque senatores facti sunt («divennero»). | Cum Roma in magno periculo fuit, servata est non solum civium constantia et exercitum virtute sed etiam auctoritate atque prudentia senatus.
Romolo, dopo che fondò la città, scelse cento tra i cittadini più anziani, che chiamò senatori per la loro vecchiaia. Il numero dei senatori fu più o meno lo stesso sotto altri re romani, ma dopo la cacciata dei re quando venne fondata la repubblica, il numero dei senatori aumentò per il fatto che gli uomini che ricoprivano le più alte cariche, per esempio il questore, l'edile, il tribuno della plebe, la pretura e censura e il consolato diventavano giustamente senatori. I senatori erano chiamati anche padri, perchè (constabat in secundis) e in patrizi, ma dopo che le magistrature, che davano l'ac***** al senato, vennero date anche alla plebe, anche i plebei erano nominati senatori. Il senato decideva sulle sorti dello stato, sulla guerra, sulla pace, sui trattati e su molte altre cose; discuteva delle leggi, dava consigli ai magistrati, sceglieva i prefetti delle province e nominava il dittatore nel pericolo dello stato. Quando Roma fu in grande pericolo, fu salvata non solo dalla costanza dei cittadini, dalla fedeltà degli alleati e dalla virtù dell'esercito ma anche dall'autorità e prudenza del senato.
4
Quia tribuni plebis Saturnius et Equitius ac praetor Glaucia magnos seditionis motus in civitate excitabant | senator M. Aemilius Scaurus iam senex arma ad rei publicae salutem cepit, | atque armatus ante Curiae fores stetit donec («finché») ictu saxi vulneratus est. | C. Caesar, quod acies sua propter Nerviorum multitudem inclinabatur («ripiegava»), | rapuit scutum militi et strenue pugnare coepit ( «cominciò»): sic aciem restituit. || Q. Occius, qui ob fortitudinem suam Achilles cognominabatur, quia miles ei rettulerat («aveva riferito»): | «A viro Celtibero provocatus es!», | statim a mensa surrexit, cum Celtibero manus conseruit, et eum interfecit. | Caesius Scaeva, dum Caesaris legiones Britanniam inundant, rate ad scopulum litori proximum pervenit et ibi Britannorum impetum strenue sustinuit: | eius femur sagitta transfixum (est) et scutum crebris foraminibus transfossum est.
il testo è questo ma non c'è la traduzione non la trovo
6
hannibal, Pyrenaeis alpibusque superatis,in planitiem descendit.inde,scipione victo,sempronio apud trebiam flumen fugato,flaminio apud trasimenum lacum profligato,ad italiam inferiorem(=meridionale) iter fecit(iter facere =marciare).adversus hostem toties victorem missus,fabius maximus dictator hannibalis impetum cunctando fregit;namque pristinis cladibus edoctus,belli rationem(=la tattica) mutavit.per loca alta praepuptaque exercitum ducebat,nullo loco fortunae se committebat(se committere+dativo=affidarsi a ..),numquam in castris copias tenebat.hannibalis exercitum continenter agitabat sed nullam pugnae occasionem hosti dabat.improviso in hannibalis milites frumentatum e castris exeuntes impetum faciebat,agmen carpens et milites palantes(acc."sbandati") excipiens(catturare). ita ex levibus proeliis victor evasit. tamen haud grata erat romanis fabii cunctatio:eius prudentia enim imperitia atque ignavia putabantur."
annibale, superati i pirenei e le alpi discese in pianura. da lì vinto scipione, messo in fuga sempronio presso il fiume trebbia, sconfitto flaminio presso il lago trasimeno, marciò verso l'italia meridionale. e qui il primo pezzo di frase che non sono riuscita a tradurre: MANDATO CONTRO A TUTTI IL NEMICO VINCITORE, il dittatore Fabio massimo temporeggiando frenò l'impeto di Annibale; pertanto istruito dalla sconfitta precedente mutò la tattica di guerra. conduceva l'esercito attraverso luoghi alti e scoscesi (dovrebbe essere praerupta e non praepupta), non si affidava alla fortuna in nessun posto, giammai teneva le truppe nell'accampamento. l'esercito di Annibale incalzava continuamente ma non dava al nemico alcuna occasione di battaglia. e questa non sono riuscita proprio a tradurla: improviso(all'improvviso) in hannibalis milites frumentatum e castris exeuntes impetum faciebat l'esrcito prendendo e catturando i soldati sbandati. così dalle leggere battaglie uscì vincitore. tuttavia l'esitazione di Fabio era affatto grata ai romani: infatti ritenevano la sua prudenza inesperienza e pigrizia ( qui credo tu abbia dimenticato tutte le -m dell'accusativo di prudentia ecc ecc, altrimenti è il verbo da sistemare).
7
Hannibal, postquam per etruriam ad trasumenum lacum perveberat, omnibus agris inter Cortonam urbem Trasumenumque lacum vastatis, castra aperto atque edito loco inter lacum ac montes locavit.Postea, insidias Romanis paraturus, milites levis armaturae post montes circumduxit(=fece girare) et equitatum ad fauces salutus (=all'imboccatura del passo) inter montes occultavit:reliquam exercitus partem pro castris instruxit.Interea pridie, solis occasu, Romanorum exercitus, Flaminii consulis ductu, ad lacum ex opposita parte pervenerat.Flaminius, Carthaginiensium castris conspectis, nullam suspicionem de Hannibalis insidiis concipiens, cum toto exercitus in hostem processit. Poenus, ubi(=appena) vidit hostem lacu ac montibus clausum et a suis copiis circumfusum, proelii signum dedit: omnes Carthaginienses simuk in hoset a dextro cornu lacu claudebantur, nulla spes salutis fuit, quia caligo etim armorum usum impediebant.tem impetum fecerunt.Interea improvisa et densa nebula e lacu orta(=sorte) omnia contexit et Romanis, qui in fronte, a sinistro cornu, a tergo ab hostibu invadebantur et a dexto cornu lacu claudebantur, nulla spes salutis fuit, quia caligo etiam armorum usum impediebat. In mango tumultu caedes ingens fuit: consul quoque strenue pugnans sub hostium ictibus cecidit, magna militum pars in atroci proelio periit, pauci, armis abiectis, in montes confugerunt.
Annibale, dopo che per l’Etruria era giunto al lago Trasimeno, devastati tutti i campi tra la città di Cortona e il lago Trasimeno, collocò l’accampamento in un luogo aperto e alto tra il lago e i monti.
Poi, per preparare un tranello ai Romani, fece girare i soldati armati alla leggera dietro i monti e nascose la cavalleria all’imboccatura del passo tra i monti: congiunse insieme davanti all’accampamento la rimanente parte dell’esercito.
Nel frattempo, il giorno prima, al tramontar del sole, l’esercito dei Romani, sotto il comando del console Flaminio, era giunto al lago dalla parte opposta. Flaminio, rilevato l’accampamento dei Cartaginesi, non avendo alcune sospetto dell’agguato di Annibale, avanzò con tutto l’esercito contro il nemico. Il cartaginese, appena vide il nemico rinchiuso dal lago e dai monti e accerchiato dalle sue truppe, diede il segno del combattimento: tutti i Cartaginesi fecero un attacco nel nemico.
Intanto una improvvisa e densa nebbia sorta dal lago ricoprì ogni cosa e i Romani, i quali, dall’ala sinistra, erano invasi dalla spalle e da davanti dai nemici e dall’ala destra erano chiusi dal lago, non ebbero nessuna speranza di salvezza, poiché anche la nebbia impediva l’uso delle armi. Nella grande confusione la strage fu grande: anche il console combattendo valorosamente morì sotto il colpo dei nemici. Grande parte dell’esercito morì nell’atroce combattimento, i pochi, buttate le armi, si rifugiarono sui monti.
L'ultimo testo è questo?
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Numitori, qui natu major erat, regnum reliquit; sed Amulius, pulso fratre, regnavit, et ut eum sobole privaret, Rheam Sylviam ejus filiam Vestae sacerdotem fecit, quae tamen Romulum et Remum uno partu edidit. Quo cognito, Amulius ipsam in vincula conjecit, parvulos alveo impositos abjecit in Tiberim, qui tunc forte super ripas erat effusus; sed, relabente flumine, eos aqua in sicco reliquit. Vastae tum in eis locis solitudines erant. Lupa, ut fama traditum est, ad vagitum accurrit, infantes lingua lambit, ubera eorum ori admovit, matremque se gessit. Cum lupa saepius ad parvulos veluti ad catulos reverteretur, Faustulus, pastor regius, rem animadvertit, eos tulit in casam et Accae Laurentiae conjugi dedit educandos. Qui adulti inter pastores primo ludicris certaminibus vires auxere, deinde, venando saltus peragrare coeperunt, tum latrones a rapina pecorum arcere. Quare eis insidiati sunt latrones, a quibus Remus captus est. Romulus autem vi se defendit. Tunc Faustulus necessitate compulsus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater. Romulus statim, armatis pastoribus, Albam properavit.
5
Ecco la quinta
Cum cognoveris gratiam villae meae, amoenitatem loci, litoris spatium, valde laetus eris.Ibi multi greges ovium, multa equorum boumque armenta sunt, quae hieme de montibus descendunt atque hic caeli tepore gaudent. Villa multis usibus capax est: atrium nec exiguum nec sordidum, triclinium amplum, cubicula spatiosa; porticus est egregium contra tempestates receptaculum.
Mare non pretiosis piscibus abundant, soleas tamen et squillas optimas suggerit. Villa etiam maditerraneas copias praestat, lac in primis, quia e pascuis huc pecora conveniunt, cum aquam umbramque petunt.
Quando avrai conosciuto la bellezza della mia casa di campagna (fattoria), la piacevolezza del luogo, la larghezza della spiaggia, sarai molto contento. Lì vi sono molti greggi di pecore, molte mandrie di cavalli e buoi, che in inverno scendono dalle montagne e qui godono del tepore del clima. La fattoria contiene molte comodità: un atrio né piccolo né sporco (o misero), un triclinio ampio, camere da letto spaziose; il portico è un eccellente riparo contro le tempeste. Il mare non è ricco di pesci di gran valore, tuttavia fornisce ottime sogliole e squille (tipo di crostaceo). La fattoria +controlla la frase qui (secondo me manca qualcosa) - soprattutto un lago, perché qui gli armenti si radunano, quando cercano acqua e ombra.
Clarus architectus Daedalus a Minoe rege ( =abl. dal re minosse) vocatus in insulam Cretam cum filio suo Icaro pervenit et ibi aedificat labyrinthum domicilium Minotauri monstri quod Minois filius erat. Sed cum (=quando) Daedalus insulam Cretam relinquere vult Minos licentiam profectionis (=dalla partenza) architecto negat et Daedalum eisque filium in labirintho claudit. Tum Daedalus vir ingeniosus ac peritus suam filiique fugam parat:magna alas pennis ceraque extruit et eas filii humeris ac suis (humeris) aptat. Ante fugam pater ( nom.il padre) severis verbis filium monet:"Icare memento:noli altius volare quia alae ex cera sunt et calidi solis radii ceram fundunt!". Postea Daedalus Icarusque e labirintho evolant. In caelo Icarus alas beatus agitat et Dedali consiliorum oblitus (=dimentico) ad solis radios nimium appropinquat. Daedalus frustra filium revocat; nam alarum cera tabescit et miser puer in pelagus praecipitat.
Il famoso architetto Dedalo, chiamato dal re Minosse, giunge nell' isola di Creta con suo figlio Icaro e lì costruisce il labirinto,dimora del Minotauro, mostro che era figlio di Minosse. Ma quando Dedalo vuole abbandonare l' isola di Creta, Minosse nega all' architetto il permesso della partenza e rinchiude Dedalo e suo figlio nel labirinto. Allora Dedalo, uomo ingegnoso ed abile, prepara la fuga sua e del figlio: costruisce grandi ali con penne e cera e le applica sulle spalle del figlio e sulle sue. Prima della fuga il padre ammonisce con severe parole il figlio:" O Icaro, ricorda: non volare troppo in alto, perchè le ali sono di cera e i caldi raggi del sole fondono la cera!". Dopo Dedalo e Icaro volano fuori dal labirinto. In cielo Icaro agita le ali felice e, dimentico dei consigli di Dedalo, si avvicina troppo ai raggi del sole. Dedalo richiama inutilmente il figlio; infatti la cera delle ali si scioglie e il povero ragazzo precipita in mare.
2
Alexander,postquam Gordium, urbem in Phrygia, quae ex rege Gordio nomen trahebat, in suam potestatem redegit, in Iovis templum inivit, ubi vehiculum, quo Gordius, regis Midae pater, vectus erat, custodiebatur.Notabile erat iugum adstrictum multis nodis, qui nexus celabant.De Gordii iugo oraculum ita cecinerat: >.Quare acris cupido in Alexandri animum incessit explicandi nodos et oraculi sortem ante diei finem implendi .Circa regem erat et Phrygum turba, expectatione suspensa , et Macedonum turba, sollicita temeraria regis fiducia, quod nodorum series nimis adstricta erat et nexus sub nodorum multitudine nec manu tangi nec visu perspici poterant . Alexander, postquam nequaquam diu cum nodis pugnaverat , dixit: et gladii ictu omnes nodos excidit. Sic Alexander oraculi sortem vel elusit vel implevit.
Alessandro,dopo che Gordio ricondusse nella sua potestà, la città in Frigia, che della regia trascinava il nome a Gordio,entrò nel tempio di Giove dove era custodito il carro, su cui era giunto Gordio, padre di re Mida.
Era notevole il giogo legato con molti nodi, che i capi dell’intreccio nascondevano.Riguardo al giogo di Gordio, l’oracolo così predirrà: l’uomo che scioglierà l’intricatissimo legame , regnerà in tutta l’Asia.
Per questo nell’animo di Alessandro il desiderio pronto di sciogliere i nodi e di adempiere il responso dell’oracolo prima della fine del giorno.
Attorno al re e la folla di Frigia, nell’ansiosa attesa , e la folla di Macedonia, turbata dall’incerta fiducia del re,la quale era troppo legata alla serie di nodi e il legame sotto la moltitudine di nodi né potevano essere toccati con mano né visti col viso. Alessandro , dopo che si era sforzato con i nodi ,disse infine: L’oracolo predisse riguardo lo scioglimento dei nodi, non il modo dello scioglimento!E tagliò tutti i nodi con un colpo di spada.
Così Alessandro o eluse o compì la sorte dell’oracolo.
3
Romulus, postquam urbem condidit, centum ex senioribus («i più anziani») civibus legit, | quos senatores appellavit propter senectutem. | Senatorum consilio regnavit atque omnia egit. | Senatorum numerus prope idem ( «quasi identico») fuit sub aliis regibus Romanis, | sed post reges exactos («dopo che i re furono cacciati») senatorum numerus auctus est, || quod viri qui summos magistratus gesserant iure senatores fiebant («diventavano»). | Senatores etiam patres appellabantur, quia et in secundis et in adversis rebus rei publicae tutores putabantur. | Antiquis temporibus senatus tantum ex patriciis constabat, | sed, postquam magistratus, qui aditum ad senatum dabant, etiam plebi patuerunt, plebei quoque senatores facti sunt («divennero»). | Cum Roma in magno periculo fuit, servata est non solum civium constantia et exercitum virtute sed etiam auctoritate atque prudentia senatus.
Romolo, dopo che fondò la città, scelse cento tra i cittadini più anziani, che chiamò senatori per la loro vecchiaia. Il numero dei senatori fu più o meno lo stesso sotto altri re romani, ma dopo la cacciata dei re quando venne fondata la repubblica, il numero dei senatori aumentò per il fatto che gli uomini che ricoprivano le più alte cariche, per esempio il questore, l'edile, il tribuno della plebe, la pretura e censura e il consolato diventavano giustamente senatori. I senatori erano chiamati anche padri, perchè (constabat in secundis) e in patrizi, ma dopo che le magistrature, che davano l'ac***** al senato, vennero date anche alla plebe, anche i plebei erano nominati senatori. Il senato decideva sulle sorti dello stato, sulla guerra, sulla pace, sui trattati e su molte altre cose; discuteva delle leggi, dava consigli ai magistrati, sceglieva i prefetti delle province e nominava il dittatore nel pericolo dello stato. Quando Roma fu in grande pericolo, fu salvata non solo dalla costanza dei cittadini, dalla fedeltà degli alleati e dalla virtù dell'esercito ma anche dall'autorità e prudenza del senato.
4
Quia tribuni plebis Saturnius et Equitius ac praetor Glaucia magnos seditionis motus in civitate excitabant | senator M. Aemilius Scaurus iam senex arma ad rei publicae salutem cepit, | atque armatus ante Curiae fores stetit donec («finché») ictu saxi vulneratus est. | C. Caesar, quod acies sua propter Nerviorum multitudem inclinabatur («ripiegava»), | rapuit scutum militi et strenue pugnare coepit ( «cominciò»): sic aciem restituit. || Q. Occius, qui ob fortitudinem suam Achilles cognominabatur, quia miles ei rettulerat («aveva riferito»): | «A viro Celtibero provocatus es!», | statim a mensa surrexit, cum Celtibero manus conseruit, et eum interfecit. | Caesius Scaeva, dum Caesaris legiones Britanniam inundant, rate ad scopulum litori proximum pervenit et ibi Britannorum impetum strenue sustinuit: | eius femur sagitta transfixum (est) et scutum crebris foraminibus transfossum est.
il testo è questo ma non c'è la traduzione non la trovo
6
hannibal, Pyrenaeis alpibusque superatis,in planitiem descendit.inde,scipione victo,sempronio apud trebiam flumen fugato,flaminio apud trasimenum lacum profligato,ad italiam inferiorem(=meridionale) iter fecit(iter facere =marciare).adversus hostem toties victorem missus,fabius maximus dictator hannibalis impetum cunctando fregit;namque pristinis cladibus edoctus,belli rationem(=la tattica) mutavit.per loca alta praepuptaque exercitum ducebat,nullo loco fortunae se committebat(se committere+dativo=affidarsi a ..),numquam in castris copias tenebat.hannibalis exercitum continenter agitabat sed nullam pugnae occasionem hosti dabat.improviso in hannibalis milites frumentatum e castris exeuntes impetum faciebat,agmen carpens et milites palantes(acc."sbandati") excipiens(catturare). ita ex levibus proeliis victor evasit. tamen haud grata erat romanis fabii cunctatio:eius prudentia enim imperitia atque ignavia putabantur."
annibale, superati i pirenei e le alpi discese in pianura. da lì vinto scipione, messo in fuga sempronio presso il fiume trebbia, sconfitto flaminio presso il lago trasimeno, marciò verso l'italia meridionale. e qui il primo pezzo di frase che non sono riuscita a tradurre: MANDATO CONTRO A TUTTI IL NEMICO VINCITORE, il dittatore Fabio massimo temporeggiando frenò l'impeto di Annibale; pertanto istruito dalla sconfitta precedente mutò la tattica di guerra. conduceva l'esercito attraverso luoghi alti e scoscesi (dovrebbe essere praerupta e non praepupta), non si affidava alla fortuna in nessun posto, giammai teneva le truppe nell'accampamento. l'esercito di Annibale incalzava continuamente ma non dava al nemico alcuna occasione di battaglia. e questa non sono riuscita proprio a tradurla: improviso(all'improvviso) in hannibalis milites frumentatum e castris exeuntes impetum faciebat l'esrcito prendendo e catturando i soldati sbandati. così dalle leggere battaglie uscì vincitore. tuttavia l'esitazione di Fabio era affatto grata ai romani: infatti ritenevano la sua prudenza inesperienza e pigrizia ( qui credo tu abbia dimenticato tutte le -m dell'accusativo di prudentia ecc ecc, altrimenti è il verbo da sistemare).
7
Hannibal, postquam per etruriam ad trasumenum lacum perveberat, omnibus agris inter Cortonam urbem Trasumenumque lacum vastatis, castra aperto atque edito loco inter lacum ac montes locavit.Postea, insidias Romanis paraturus, milites levis armaturae post montes circumduxit(=fece girare) et equitatum ad fauces salutus (=all'imboccatura del passo) inter montes occultavit:reliquam exercitus partem pro castris instruxit.Interea pridie, solis occasu, Romanorum exercitus, Flaminii consulis ductu, ad lacum ex opposita parte pervenerat.Flaminius, Carthaginiensium castris conspectis, nullam suspicionem de Hannibalis insidiis concipiens, cum toto exercitus in hostem processit. Poenus, ubi(=appena) vidit hostem lacu ac montibus clausum et a suis copiis circumfusum, proelii signum dedit: omnes Carthaginienses simuk in hoset a dextro cornu lacu claudebantur, nulla spes salutis fuit, quia caligo etim armorum usum impediebant.tem impetum fecerunt.Interea improvisa et densa nebula e lacu orta(=sorte) omnia contexit et Romanis, qui in fronte, a sinistro cornu, a tergo ab hostibu invadebantur et a dexto cornu lacu claudebantur, nulla spes salutis fuit, quia caligo etiam armorum usum impediebat. In mango tumultu caedes ingens fuit: consul quoque strenue pugnans sub hostium ictibus cecidit, magna militum pars in atroci proelio periit, pauci, armis abiectis, in montes confugerunt.
Annibale, dopo che per l’Etruria era giunto al lago Trasimeno, devastati tutti i campi tra la città di Cortona e il lago Trasimeno, collocò l’accampamento in un luogo aperto e alto tra il lago e i monti.
Poi, per preparare un tranello ai Romani, fece girare i soldati armati alla leggera dietro i monti e nascose la cavalleria all’imboccatura del passo tra i monti: congiunse insieme davanti all’accampamento la rimanente parte dell’esercito.
Nel frattempo, il giorno prima, al tramontar del sole, l’esercito dei Romani, sotto il comando del console Flaminio, era giunto al lago dalla parte opposta. Flaminio, rilevato l’accampamento dei Cartaginesi, non avendo alcune sospetto dell’agguato di Annibale, avanzò con tutto l’esercito contro il nemico. Il cartaginese, appena vide il nemico rinchiuso dal lago e dai monti e accerchiato dalle sue truppe, diede il segno del combattimento: tutti i Cartaginesi fecero un attacco nel nemico.
Intanto una improvvisa e densa nebbia sorta dal lago ricoprì ogni cosa e i Romani, i quali, dall’ala sinistra, erano invasi dalla spalle e da davanti dai nemici e dall’ala destra erano chiusi dal lago, non ebbero nessuna speranza di salvezza, poiché anche la nebbia impediva l’uso delle armi. Nella grande confusione la strage fu grande: anche il console combattendo valorosamente morì sotto il colpo dei nemici. Grande parte dell’esercito morì nell’atroce combattimento, i pochi, buttate le armi, si rifugiarono sui monti.
L'ultimo testo è questo?
Proca, rex Albanorum, duos filios, Numitorem et Amulium habuit. Numitori, qui natu major erat, regnum reliquit; sed Amulius, pulso fratre, regnavit, et ut eum sobole privaret, Rheam Sylviam ejus filiam Vestae sacerdotem fecit, quae tamen Romulum et Remum uno partu edidit. Quo cognito, Amulius ipsam in vincula conjecit, parvulos alveo impositos abjecit in Tiberim, qui tunc forte super ripas erat effusus; sed, relabente flumine, eos aqua in sicco reliquit. Vastae tum in eis locis solitudines erant. Lupa, ut fama traditum est, ad vagitum accurrit, infantes lingua lambit, ubera eorum ori admovit, matremque se gessit. Cum lupa saepius ad parvulos veluti ad catulos reverteretur, Faustulus, pastor regius, rem animadvertit, eos tulit in casam et Accae Laurentiae conjugi dedit educandos. Qui adulti inter pastores primo ludicris certaminibus vires auxere, deinde, venando saltus peragrare coeperunt, tum latrones a rapina pecorum arcere. Quare eis insidiati sunt latrones, a quibus Remus captus est. Romulus autem vi se defendit. Tunc Faustulus necessitate compulsus indicavit Romulo quis esset ejus avus, quae mater. Romulus statim, armatis pastoribus, Albam properavit.
5
Ecco la quinta
Cum cognoveris gratiam villae meae, amoenitatem loci, litoris spatium, valde laetus eris.Ibi multi greges ovium, multa equorum boumque armenta sunt, quae hieme de montibus descendunt atque hic caeli tepore gaudent. Villa multis usibus capax est: atrium nec exiguum nec sordidum, triclinium amplum, cubicula spatiosa; porticus est egregium contra tempestates receptaculum.
Mare non pretiosis piscibus abundant, soleas tamen et squillas optimas suggerit. Villa etiam maditerraneas copias praestat, lac in primis, quia e pascuis huc pecora conveniunt, cum aquam umbramque petunt.
Quando avrai conosciuto la bellezza della mia casa di campagna (fattoria), la piacevolezza del luogo, la larghezza della spiaggia, sarai molto contento. Lì vi sono molti greggi di pecore, molte mandrie di cavalli e buoi, che in inverno scendono dalle montagne e qui godono del tepore del clima. La fattoria contiene molte comodità: un atrio né piccolo né sporco (o misero), un triclinio ampio, camere da letto spaziose; il portico è un eccellente riparo contro le tempeste. Il mare non è ricco di pesci di gran valore, tuttavia fornisce ottime sogliole e squille (tipo di crostaceo). La fattoria +controlla la frase qui (secondo me manca qualcosa) - soprattutto un lago, perché qui gli armenti si radunano, quando cercano acqua e ombra.
Questa discussione è stata chiusa