Aiuto versione latino (6524)
Titolo: Enea e il re Latino
Autore: ?
Inizio: In Latio rex Latinus in longa pace arva opima et urbes placidas regebat.
Fine: Turnus, tanta iniura accepta iratus, bellum suscepit, sed postremo cum Aenea in singulari certamine strenue pugnans cecidit.
Aiutatemi per favore xkè ho un casini di compiti.
Autore: ?
Inizio: In Latio rex Latinus in longa pace arva opima et urbes placidas regebat.
Fine: Turnus, tanta iniura accepta iratus, bellum suscepit, sed postremo cum Aenea in singulari certamine strenue pugnans cecidit.
Aiutatemi per favore xkè ho un casini di compiti.
Risposte
Nn l'avete??
avevo visto quel documento, inoltre la traduzione che hai postato nn è la stessa delle versione che cerca, ma puo ricavarci (forse) qlk frase
Rex arua Latinus et urbes
iam senior longa placidas in pace regebat.
hunc Fauno et nympha genitum Laurente Marica
accipimus; Fauno Picus pater, isque parentem
te, Saturne, refert, tu sanguinis ultimus auctor.
filius huic fato diuum prolesque uirilis 50
nulla fuit, primaque oriens erepta iuuenta est.
sola domum et tantas seruabat filia sedes
iam matura uiro, iam plenis nubilis annis.
multi illam magno e Latio totaque petebant
Ausonia; petit ante alios pulcherrimus omnis 55
Turnus, auis atauisque potens, quem regia coniunx
adiungi generum miro properabat amore;
sed uariis portenta deum terroribus obstant.
Già vecchio, il re Latino
governava tranquillo città e fertili campi
in una lunga pace. Sappiamo che era figlio
di Fauno e di una Ninfa di Laurento, Marica;
Fauno era figlio di Pico e Pico di Saturno,
antico capostipite di quel sangue regale.
Per volere dei Numi, Latino non ebbe maschi:
il solo che gli era nato morì ancora bambino.
Unica erede del vasto reame e della casata
era una figlia femmina, ragazza già matura
per l'uomo, già in età di prendere marito.
La chiedevano in molti, dal Lazio e dall'Ausonia;
tra gli altri Turno, il più bello di tutti, potente
e di gran stirpe, che la moglie del re
desiderava moltissimo avere come genero:
ma gli Dei vi s'oppongono con molti prodigi.
Su questo documento c'è l'analisi della tua versione ma non la traduzione... se ti può servire...
iam senior longa placidas in pace regebat.
hunc Fauno et nympha genitum Laurente Marica
accipimus; Fauno Picus pater, isque parentem
te, Saturne, refert, tu sanguinis ultimus auctor.
filius huic fato diuum prolesque uirilis 50
nulla fuit, primaque oriens erepta iuuenta est.
sola domum et tantas seruabat filia sedes
iam matura uiro, iam plenis nubilis annis.
multi illam magno e Latio totaque petebant
Ausonia; petit ante alios pulcherrimus omnis 55
Turnus, auis atauisque potens, quem regia coniunx
adiungi generum miro properabat amore;
sed uariis portenta deum terroribus obstant.
Già vecchio, il re Latino
governava tranquillo città e fertili campi
in una lunga pace. Sappiamo che era figlio
di Fauno e di una Ninfa di Laurento, Marica;
Fauno era figlio di Pico e Pico di Saturno,
antico capostipite di quel sangue regale.
Per volere dei Numi, Latino non ebbe maschi:
il solo che gli era nato morì ancora bambino.
Unica erede del vasto reame e della casata
era una figlia femmina, ragazza già matura
per l'uomo, già in età di prendere marito.
La chiedevano in molti, dal Lazio e dall'Ausonia;
tra gli altri Turno, il più bello di tutti, potente
e di gran stirpe, che la moglie del re
desiderava moltissimo avere come genero:
ma gli Dei vi s'oppongono con molti prodigi.
Su questo documento c'è l'analisi della tua versione ma non la traduzione... se ti può servire...
In Latio rex Latinus in longa pace arva opīma et urbes placidas regebat. Troiani, qui nihil (“nulla”) praeter arma et naves habebant, ex agris omnia, quae ad victum necessaria erant, sumpsērunt. Rex Latinus aboriginesque, agrorum incolae, armati concurrērunt ut cum advěnis pugnarent. Iam exercitus proelium commissuri erant, cum Latinus ducem advenarum ad colloquium evocavit. Nam regi oraculum dei Fauni praedixěrat magnum virum, {virtute et pietate insignem}, in Latium perventurum esse, novam et invictam stirpem procreaturum . In colloquio cum Latino Aeneas dixit: “Nos Troiani sumus, ego Aeneas (sum), filius Anchisae et deae Veneris. Hostes non sumus, neque agros vestros vastaturi neque oppia vestra oppugnaturi venĭmus, sed ut novam urbem, deorum iussu, conderemus”. Deinde regi narravit Torianos e patria a Graecis capta deletaque fugisse et post longos errores ab insula Sicilia ad Italiam navigavisse et ad ostium Tiberis appulisse. Latinus, ut amicitiam cum Troianis iungěret, Aeneae filiam Laviniam, quam Turno, Rutulorum regis, primo desponděrat, in matrimonium dedit. Turnus, tanta iniuria accepta iratus, bellum suscēpit, sed postremo cum Aenea in singulari certamine strenue pugnans cecĭdit.
Questa discussione è stata chiusa