Aiutatemi! 2 versioni Alcione e Lucio emilio paolo celebra...

menestrellocalcio
RIngrazio in anticipo chiunque mi aiuterà...

Le versioni sono:

Alcione

In veteribus fabulis legimus Alcyonem, Sisyphi sororem, nupsisse (andare in sposa) Ceyci, qui fuit inter Herculis amicos. Cum sua felicitate et suis rebus prosperis stulti coniuges nimis superbirent, dicere solebant se Iove et Iunone coniugibus feliciores esse et suam condicionem beatiorem esse quam condicionem deorum. Tamen eorum temeritas a diis punita est. Nam nocte quadam, cum Ceyx in mari navigaret, uxor somniavit coniugem suum fecisse naufragium. Tunc mulier ad mare celerrime cucurrit et ibi Ceycis corpus in litore conspexit. Tum misera femina ululatibus totum aerem complevit, clamans se stultitia sua causam eius mortis fuisse. Tantus dolor et tam multae lacrimae animos deorum ad misericordiam moverunt, qui arbitrati sunt (pensarono) se satis poenarum dedisse. Tunc, ut dolori eorum quoddam solacium praeberent, eos in alciones commutaverunt eisque permiserunt ut (che) simul in perpetuo vitam degerent. Narrat Ovidius super maris undas volitare et navigantibus, quasi marinos deos, invigilare.

Lucio emilio paolo celbra la propria vittoria

Profectus ex Italia, classem a Brundisio, sole orto, solvi; nona diei hora cum omnibus meis navibus Corcyram tenui. Inde quinto die Delphis Apollini pro me exercitibusque et classibus vestris sacrificavi, denique quinto die in castra perveni. Exercitu accepto, mutatis quibusdam rebus, quae magna impedimenta victoriae erant, progressus sum, quia inespugnabilia castra hostium erant neque cogi pugnare poterat rex, inter praesidia eius, saltum ad Petram (il valico di Petra) evasi et ad Pydnam regem in proelio vici; Macedoniam in potestatem populi Romani redegi et bellum, quod per quadriennium tres ante me consules ita gesserunt, ut semper successori traderent gravius, id ego quindecim diebus perfeci”.

Risposte
pukketta
Ok, problemi risoltissimi, chiudo!

menestrellocalcio
Grazie a tutti!!!!

SuperGaara
Mario :
della seconda seleziona la parte che ti interessa.


Potevi anche farlo tu...:lol

Mario
In veteribus fabulis legimus Alcyonem,Sisyphi sororem,nupsisse Ceyci,qui fuit inter Herculis amicos.Stulti coniuges cum sua felicitate et suis rebus prosperis nimis superbient,dicebant se Iove et Iunone coniugibus feliciores esse et suam cindicionem beatiorem esse quam condicionem deorum.Mox tamen eorum temerutas a diis punita est. Nam nocte quadam, cum Ceyx in mari navigaret,uxor somniavit coniugem suum fluctibus submersum esse. Cum ex somno excitata et mango timore oppresa esset,ad mare celerrime cucurrit inique Ceycis corpus in litore conspexit.
Tum ad ultimam desperationem compulsa est misera femina et ululatibus totum aerem complevit,clamas se stultitia sua causam eius mortis fuisse. Tantum dolor et tam multae lacrimae animos deorum ad misericordiam moverunt,qui satis poenarum dedisse duos coniuges putaverunt.Tunc eos in alcyones commutaverunt eisque permiserunt ut (che) simul in perpetuo vitam degerent. Narrat Ovidius super maris undas volitare et navigantibus, quasi marinos deos, invigilare.

Nelle vecchie favole leggiamo che Alcione, sorella di Sisifo, ha sposato Ceuci, che fu tra gli amici di Ercole. Gli stupidi coniugi con la loro felicità e le loro prosperità facevano eccessiva mostra di sè, dicevano di essere più felici degli sposi Giove e Giunone e che la loro condizione era più beata di quella degli dei. Subito la loro temerarietà venne punita dal dio. Infatti una notte, navigando Ceyx in mare, la moglie sognò suo marito sommerso dai flutti. Quando si destò dal sonno venne presa da un grande timore, corse velocemente al mare e vide il corpo di Ceice sulla spiaggia. Allora la povera donna fu spinta all'estrema disperazione e riempì tutta l'aria di grida, gridando che la sua stupidaggine era stata la causa della sua morte. Tanto il dolore e tante le lacrime mossero a misericordia gli animi degli dei, che ritennero che i due coniugi avessero avuto abbastanza pene. Allora li mutarono in (alcyones cercalo).

profectus ex italia classem a brundisio sole orto solvi; nona diei hora cum omnibus meis navibus corcyram tenui. inde quinto die delphis apollini pro me exercitibusque et classibus vestris sacrificavi. a delphis quinto die in castra perveni:ubi exercitu accepto, mutatis quibusdam, quae magna impedimenta victoriae erant, progressus, quia inexpugnabilia castra hostium erant neque cogi pugnare poterat rex, inter praesidia eius saltum ad petram evasi et ad pydnam regem acie vici; macedoniam in potestatem populi romani redegi et, quod bellum per quadriennium quattuor ante me consules ita gesserunt, ut semper successori traderent gravius, id ergo quindecim diebus perfeci. aliarum deinde secundarum rerum velut proventus secutus sum: civitates omnes macedoniae se dediderunt, gaza regia in potestatem venit, rex ipse, tradentibus prope ipsis dis, in templo samothracum cum liberis est captus. mihi quoque ipsi nimia iam fortuna videri eoque suspecta esse. maris pericula timere coepi in tanta pecunia regia in italiam traicienda et victore exercitu transportando.

Partito dall'Italia, feci levare le ancore alla mia flotta da Brindisi, al sorgere del sole; verso le tre del pomeriggio raggiunsi con le mie navi Corcira e, mossomi di lì, quattro giorni dopo sacrificai ad Apollo, nel suo santuario di Delfi, per me, per i vostri eserciti, per le vostre flotte. Altri quattro giorni e da Delfi avevo già raggiunto gli accampamenti: qui ricevetti in consegna l'esercito, cambiai alcune cose che erano di ostacolo al raggiungimento della vittoria, presi ad avanzare e, poiché gli accampamenti del nemico erano inespugnabili e non era possibile costringere Perseo a combattere, riuscii a superare il valico di Petra, attraverso i presidi nemici, sbaragliando poi in battaglia campale il re a Pidna. Ridussi la Macedonia in potere del popolo romano e riuscii a concludere in quindici giorni quel conflitto che era stato condotto per quattro anni dai miei predecessori in modo tale che, ogni nuovo console che arrivava, trovava la situazione sempre più aggravata. Poi altri successi sono venuti di conseguenza, una sorta di abbondante raccolto: tutte le città della Macedonia si sono arrese, mi sono impadronito del tesoro del re, il re stesso è stato catturato con i suoi figli nello spazio sacro dei Samotraci: sembrò quasi che fossero gli dèi stessi a consegnarmelo. E un successo simile cominciò ad apparire, ai miei stessi occhi, eccessivo e dunque malfido. Ho cominciato ad aver paura dei pericoli della traversata, visto che stavo trasportando in Italia l’ingente tesoro di Perseo e traghettando l’esercito vincitore.

La frase in grassetto è senza tradurre, della seconda seleziona la parte che ti interessa.

Questa discussione è stata chiusa