Versione di V. massimo...Chi mi aiuta????
Quae uno contentae matrimonio fuerant corona pudicitiae honorabantur: existimabant enim eum praecipue matronae sincera fide incorruptum esse animum, qui depositae uirginitatis cubile [in publicum] egredi nesciret, multorum matrimoniorum experientiam quasi legitimae cuiusdam intemperantiae signum esse credentes.Repudium inter uxorem et uirum a condita urbe usque ad centesimum et quinquagesimum annum nullum intercessit. primus autem Sp. Caruilius uxorem sterilitatis causa dimisit. qui, quamquam tolerabili ratione motus uidebatur, reprehensione tamen non caruit, quia ne cupiditatem quidem liberorum coniugali fidei praeponi debuisse arbitrabantur.
ve ne sarei molto grato
grazie
ve ne sarei molto grato
grazie
Risposte
Vabbè quà chiudo.
se scrivevo io nn si capiva nnt... :lol
Per fare in fretta l'ho scritta a mano e ho messo la foto. La traduzione va da dove si è fermato mario fino alla fine (per ingrandire cliccaci sopra)

Quae uno contentae matrimonio fuerant corona pudicitiae honorabantur: existimabant enim eum praecipue matronae sincera fide incorruptum esse animum, qui depositae uirginitatis cubile [in publicum] egredi nesciret, multorum matrimoniorum experientiam quasi legitimae cuiusdam intemperantiae signum esse credentes.
Quelle donne che si erano accontentate di un solo matrimonio venivano onorate con il titolo onorifico di pudiche: infatti ritenevano che fosse puro l'animo di quella matrona che non sapesse uscire dalla camera ove aveva deposto la sua verginità,credendo che l'esperienza di più matrimoni fosse indizio, per così dire, di un'intemperanza legittimata
Quelle donne che si erano accontentate di un solo matrimonio venivano onorate con il titolo onorifico di pudiche: infatti ritenevano che fosse puro l'animo di quella matrona che non sapesse uscire dalla camera ove aveva deposto la sua verginità,credendo che l'esperienza di più matrimoni fosse indizio, per così dire, di un'intemperanza legittimata
Ah benedetto francese :lol
Quae uno contentae matrimonio fuerant corona pudicitiae honorabantur: existimabant enim eum praecipue matronae sincera fide incorruptum esse animum, qui depositae uirginitatis cubile egredi nesciret, multorum matrimoniorum experientiam quasi legitimae cuiusdam intemperantiae signum esse credentes. 2.1.4 Repudium inter uxorem et uirum a condita urbe usque ad centesimum et quinquagesimum annum nullum intercessit. primus autem Sp- Caruilius uxorem sterilitatis causa dimisit. qui, quamquam tolerabili ratione motus uidebatur, reprehensione tamen non caruit, quia ne cupiditatem quidem liberorum coniugali fidei praeponi debuisse arbitrabantur.
Les femmes qui n'avaient pas contracté plus d'un mariage recevaient, dans l'opinion, la couronne de la pudeur. L'on considérait en effet comme le trait caractéristique d'une absolue et d'une incorruptible fidélité dans une femme, de ne pas savoir quitter la couche nuptiale où elle avait laissé sa virginité. L'expérience répétée du mariage paraissait alors révéler comme un manque de retenue condamné en quelque sorte par la loi. 4. À Rome, depuis sa fondation jusqu'à l'an 520, il n'y eut pas d'exemple de divorce. Le premier, Sp. Carvilius, répudia sa femme pour cause de stérilité. Quoiqu'il parût déterminé par un motif excusable, cependant il n'échappa point au blâme, parce que le désir même d'avoir des enfants n'aurait pas dû, pensait-on, prévaloir sur la foi conjugale
Quae uno contentae matrimonio fuerant corona pudicitiae honorabantur: existimabant enim eum praecipue matronae sincera fide incorruptum esse animum, qui depositae uirginitatis cubile egredi nesciret, multorum matrimoniorum experientiam quasi legitimae cuiusdam intemperantiae signum esse credentes. 2.1.4 Repudium inter uxorem et uirum a condita urbe usque ad centesimum et quinquagesimum annum nullum intercessit. primus autem Sp- Caruilius uxorem sterilitatis causa dimisit. qui, quamquam tolerabili ratione motus uidebatur, reprehensione tamen non caruit, quia ne cupiditatem quidem liberorum coniugali fidei praeponi debuisse arbitrabantur.
Les femmes qui n'avaient pas contracté plus d'un mariage recevaient, dans l'opinion, la couronne de la pudeur. L'on considérait en effet comme le trait caractéristique d'une absolue et d'une incorruptible fidélité dans une femme, de ne pas savoir quitter la couche nuptiale où elle avait laissé sa virginité. L'expérience répétée du mariage paraissait alors révéler comme un manque de retenue condamné en quelque sorte par la loi. 4. À Rome, depuis sa fondation jusqu'à l'an 520, il n'y eut pas d'exemple de divorce. Le premier, Sp. Carvilius, répudia sa femme pour cause de stérilité. Quoiqu'il parût déterminé par un motif excusable, cependant il n'échappa point au blâme, parce que le désir même d'avoir des enfants n'aurait pas dû, pensait-on, prévaloir sur la foi conjugale
Questa discussione è stata chiusa