Versione di latino (912698
Ciao, non riesco a tradurre questa versione.
Erat occasio bene gerendi rem. Tum legati, centuriones tribunique militum Caesari suadebant ne proelium committere dubitaret. At Caesar in eam spem venerat, se sine pugna et sine vulnere suorum rem conficere posse, quod re frumentaria adversarios interclusisset(da tradurre con l'indicativo).
Cur etiam secundo proelio aliquos ex suis amitteret? Cur vulnerari pateretur optime de se meritos milites? Cur denique fortunam periclitaretur? Caesar autem movebatur etiam misericondia civium, quos interficiendos esse videbat; quibus salvis atque incolumibus, rem obtinere malebat. At cum hot Caesaris consilium non probaretur, ille tamen in sua sententia perseveravit et paulum ex eo loco degressus est, ut timorem adversariis minueret. Petreius atque Afranius, oblata facultate, in castra se rettulerunt. Caesar, praesidiis in montibus dispositis, omni intercluso itinere, quam proxime poterat hostium castris, castra communivit.
Grazie in anticipo :)
Erat occasio bene gerendi rem. Tum legati, centuriones tribunique militum Caesari suadebant ne proelium committere dubitaret. At Caesar in eam spem venerat, se sine pugna et sine vulnere suorum rem conficere posse, quod re frumentaria adversarios interclusisset(da tradurre con l'indicativo).
Cur etiam secundo proelio aliquos ex suis amitteret? Cur vulnerari pateretur optime de se meritos milites? Cur denique fortunam periclitaretur? Caesar autem movebatur etiam misericondia civium, quos interficiendos esse videbat; quibus salvis atque incolumibus, rem obtinere malebat. At cum hot Caesaris consilium non probaretur, ille tamen in sua sententia perseveravit et paulum ex eo loco degressus est, ut timorem adversariis minueret. Petreius atque Afranius, oblata facultate, in castra se rettulerunt. Caesar, praesidiis in montibus dispositis, omni intercluso itinere, quam proxime poterat hostium castris, castra communivit.
Grazie in anticipo :)
Miglior risposta
Era l'occasione per condurre bene l'azione. Allora gli ambasciatori, i centurioni e i tribuni dei soldati esortavano Cesare a non esitare a intraprendere il combattimento. Ma Cesare era giunto nella speranza (o anche 'aveva sperato') di poter portare a termine la cosa senza battaglia e senza danno dei suoi, poiché aveva impedito ai nemici il vettovagliamento. Perché perdere alcuni dei suoi pur in uno scontro favorevole? Perché permettere che soldati ottimamente meritevoli di sé venissero feriti? Perché, infine, tentare la Fortuna? Ma Cesare era mosso anche dalla misericordia dei concittadini che vedeva in pericolo. Preferiva conseguire la cosa con loro incolumi e salvi. Pur non essendo questo proposito di Cesare approvato, egli tuttavia restò fermo nella sua idea e si allontanò un po' da quel luogo, per attenuare il timore dei nemici. Petreio e Afranio, presentatasi la possibilità, tornarono nell'accampamento. Cesare, disposti i presidi sui monti, impedito ogni passaggio, pose l'accampamento quanto più vicino poté all'accampamento dei nemici.
:hi
:hi
Miglior risposta