Thread di Avil
Avil :
MI SERVIREBBE LA TRADUZIONE DI QUESTA VERSIONE DI FLORO
INIZIO DELLA CONGIURA DI CATILINA
INIZIO: CATILINAM LUXURIA PRIMUM, TUM HIC CONFLATA EGESTAS REI FAMILIARIS
FINE QUORUM ALTER INDUSTRA REM PATEFECIT, ALTER MANU OPPRESSIT.
MILLE GRAZIE
Catilinam luxuria primum, tum hinc conflata egestas rei familiaris, simul occasio, quod in extremis finibus mundi arma Romana peregrinabantur, in nefaria consilia opprimendae patriae suae compulere. Senatum confodere, consules trucidare, distringere incendiis Urbem, diripere aerarium, totam denique rem publicam funditus tollere, et quidquid nec Annibal videretur optasse, quibus id - o nefas! - sociis adgressus est. Ipse patricius; sed hoc minus est: Curii, Porcii, Syllae, Cethegi, Autronii, Varguntei atque Longini, quae familiae! quae senatus insignia! Lentulus quoque quum maxime praetor! Hos omnes immanissimi facinoris satellites habuit. Additum est pignus conjurationis, sanguis humanus, quem circumlatum pateris bibere: summum nefas, nisi amplius esset, propter quod biberunt!
Actum erat de pulcherrimo imperio, nisi illa conjuratio in Ciceronem et Antonium consules incidisset, quorum alter industria rem patefecit, alter manu oppressit.
La débauche, puis la ruine de son patrimoine, qui en fut la suite, et en même temps l’occasion que lui offrait l'éloignement des armées romaines, occupées auux extrémités du monde, inspirèrent à Catilina l’horrible projet d'opprimer sa patrie. Il voulait massacrer le sénat, poignarder les consuls, consumer Rome dans un vaste incendie, piller le trésor, renverser enfin toute la république de fond en comble et aller, dans ses forfaits contre elle, au-delà même de tout ce que semblait avoir souhaité Annibal. Et quels furent, grands dieux! les complices de son attentat! Lui-même était patricien ; mais c’est peu, à considérer les Curius, les Porcius, les Sylla, les Céthégus, les Autronius, les Varguntéius, les Longinus; quels noms! quels ornements du sénat! Il y avait aussi Lentulus, alors préteur. Catilina les eut tous pour satellites dans l’exécution de sa monstrueuse entreprise. Le gage de leur union fut du sang humain bu dans des coupes qui circulèrent de main en main; crime sans égal, s'il n'eût été surpassé par celui dont ce breuvage fut le prélude. C'en était fait d'un si bel empire, si cette conjuration ne se fût tramée sous le consulat de Cicéron et d'Antoine, dont l’un la découvrit par sa vigilance, et l’autre l’étouffa par les armes.
Risposte
Eccolo quà para :D
Catilinam luxuria primum, tum hinc conflata egestas rei familiaris, simul occasio, quod in extremis finibus mundi arma Romana peregrinabantur, in nefaria consilia opprimendae patriae suae compulere. Senatum confodere, consules trucidare, distringere incendiis Urbem, diripere aerarium, totam denique rem publicam funditus tollere, et quidquid nec Annibal videretur optasse, quibus id - o nefas! - sociis adgressus est. Ipse patricius; sed hoc minus est: Curii, Porcii, Syllae, Cethegi, Autronii, Varguntei atque Longini, quae familiae! quae senatus insignia! Lentulus quoque quum maxime praetor! Hos omnes immanissimi facinoris satellites habuit. Additum est pignus conjurationis, sanguis humanus, quem circumlatum pateris bibere: summum nefas, nisi amplius esset, propter quod biberunt!
Actum erat de pulcherrimo imperio, nisi illa conjuratio in Ciceronem et Antonium consules incidisset, quorum alter industria rem patefecit, alter manu oppressit.
La corruzione, poi la rovina del suo patrimonio, che ne fu la conseguenza, e nello stesso tempo l’occasione che gli offriva la lontananza delle armate romane, occupate alle estremità del mondo, ispirarono a Catilina l’orribile progetto di opprimere la sua patria. Voleva massacrare il senato, pugnalare i consoli, consumare Roma in un vasto incendio, saccheggiare il tesoro, rovesciare infine tutta la repubblica da cima a fondo e ritirarsi nei suo misfatti contro quella, al di là stesso de tutto quello che sembrava aver augurato Annibale. E quali furono, grandi dei! i complici del suo attentato! Lui stesso era patrizio ; ma è poco, da considerare i Curi, i Porci, i Sylli, i Cétegi, gli Autroni, i Varguntei, i Longini; quali nomi! quali ornamenti del senato! C’era anche Lentulo, allora pretore. Catilina li ebbe tutti per guardie del corpo nell’esecuzione della sua mostruosa impresa. Le garanzia della loro unione fu del sangue umano bevuto in delle coppe che circolarono di mano in mano; crimine senza eguali, se non fu sorpassato da quello, questa bevanda fu il preludio. Quello era infatti d’un così bel impero, che quella congiura non fu tramata sotto il consolato di Cicerone e di Antonio, nel quale l’uno l’ha scoperto con la sua vigilanza, e l’altro lo soffocò con le armi.
Catilinam luxuria primum, tum hinc conflata egestas rei familiaris, simul occasio, quod in extremis finibus mundi arma Romana peregrinabantur, in nefaria consilia opprimendae patriae suae compulere. Senatum confodere, consules trucidare, distringere incendiis Urbem, diripere aerarium, totam denique rem publicam funditus tollere, et quidquid nec Annibal videretur optasse, quibus id - o nefas! - sociis adgressus est. Ipse patricius; sed hoc minus est: Curii, Porcii, Syllae, Cethegi, Autronii, Varguntei atque Longini, quae familiae! quae senatus insignia! Lentulus quoque quum maxime praetor! Hos omnes immanissimi facinoris satellites habuit. Additum est pignus conjurationis, sanguis humanus, quem circumlatum pateris bibere: summum nefas, nisi amplius esset, propter quod biberunt!
Actum erat de pulcherrimo imperio, nisi illa conjuratio in Ciceronem et Antonium consules incidisset, quorum alter industria rem patefecit, alter manu oppressit.
La corruzione, poi la rovina del suo patrimonio, che ne fu la conseguenza, e nello stesso tempo l’occasione che gli offriva la lontananza delle armate romane, occupate alle estremità del mondo, ispirarono a Catilina l’orribile progetto di opprimere la sua patria. Voleva massacrare il senato, pugnalare i consoli, consumare Roma in un vasto incendio, saccheggiare il tesoro, rovesciare infine tutta la repubblica da cima a fondo e ritirarsi nei suo misfatti contro quella, al di là stesso de tutto quello che sembrava aver augurato Annibale. E quali furono, grandi dei! i complici del suo attentato! Lui stesso era patrizio ; ma è poco, da considerare i Curi, i Porci, i Sylli, i Cétegi, gli Autroni, i Varguntei, i Longini; quali nomi! quali ornamenti del senato! C’era anche Lentulo, allora pretore. Catilina li ebbe tutti per guardie del corpo nell’esecuzione della sua mostruosa impresa. Le garanzia della loro unione fu del sangue umano bevuto in delle coppe che circolarono di mano in mano; crimine senza eguali, se non fu sorpassato da quello, questa bevanda fu il preludio. Quello era infatti d’un così bel impero, che quella congiura non fu tramata sotto il consolato di Cicerone e di Antonio, nel quale l’uno l’ha scoperto con la sua vigilanza, e l’altro lo soffocò con le armi.
Para dove 6???
Il francese ti aspetta:!!!
Il francese ti aspetta:!!!
Questa discussione è stata chiusa