Seneca e Cornelio Nepote
Due versioni che non sono riuscita a trovare....la prima è di Seneca e si intitola "Il saggio è libero anche in mezzo ai tiranni!", la seconda è di Cornelio Nepote e si intitola "Famosi re persiani"...le avete?
- "Num potes invenire urbem miseriorem quam Atheniensium fuit, cum illam triginta tyranni divellerent? Mille trecentos cives, optimum quemque occiderant necfinem faciebant, quia inritabat se ipsa saevitia. In qua civitate erat Areopagus, religiosissimum iudicium, coibat cotidie carnificum triste collegium et infelix curia tyrannis angustabatur. Ne spes quidem ulla recipiendae libertatis animis poterat offerri; Socrates tamen et lugentes patres consolabatur et desperantes de re publica exhortabatur et imitari volentibus magnum circumferebat exemplar, cum inter triginta dominos liber incederet. Hunc tamen Athenae ipsae in carcere occiderunt, et eius libertatem libertas non tulit, qui tuto insultaverat agmini tyrannorum. Etiam in adflicta re publica est occasio sapienti viro ad se proferendum!"
- "Ex iis vero, qui dominatum imperio tenuerunt, excellentissimi fuerunt, ut nos iudicamus, Persarum Cyrus et Darius, Hystaspi filius, quorum uterque privatus virtute regnum est adeptus. Prior horum apud Massagetas in proelio cecidit; Darius senectute diem obiit supremum. Tres sunt praeterea eiusdem generis: Xerxes et duo Artaxerxae, Macrochir cognomine et Mnemon. Xerxi maxime est illustre, quod maximis post hominum memoriam exercitibus terra marique bellum intulit Graeciae. At Macrochir praecipuam habet laudem amplissimae pulcherrimaeque corporis formae, quam incredibili ornavit virtute belli: namque illo Perses nemo manu fuit fortior. Mnemon autem iustitiae fama floruit. Nam cum matris suae scelere amisisset uxorem, tantum indulsit dolori, ut eum pietas vinceret. Ex his duo eodem nomine morbo naturae debitum reddiderunt; tertius ab Artabano praefecto ferro interemptus est."
Spero che le abbiate!! Un bacio a tutti!!! :yes
- "Num potes invenire urbem miseriorem quam Atheniensium fuit, cum illam triginta tyranni divellerent? Mille trecentos cives, optimum quemque occiderant necfinem faciebant, quia inritabat se ipsa saevitia. In qua civitate erat Areopagus, religiosissimum iudicium, coibat cotidie carnificum triste collegium et infelix curia tyrannis angustabatur. Ne spes quidem ulla recipiendae libertatis animis poterat offerri; Socrates tamen et lugentes patres consolabatur et desperantes de re publica exhortabatur et imitari volentibus magnum circumferebat exemplar, cum inter triginta dominos liber incederet. Hunc tamen Athenae ipsae in carcere occiderunt, et eius libertatem libertas non tulit, qui tuto insultaverat agmini tyrannorum. Etiam in adflicta re publica est occasio sapienti viro ad se proferendum!"
- "Ex iis vero, qui dominatum imperio tenuerunt, excellentissimi fuerunt, ut nos iudicamus, Persarum Cyrus et Darius, Hystaspi filius, quorum uterque privatus virtute regnum est adeptus. Prior horum apud Massagetas in proelio cecidit; Darius senectute diem obiit supremum. Tres sunt praeterea eiusdem generis: Xerxes et duo Artaxerxae, Macrochir cognomine et Mnemon. Xerxi maxime est illustre, quod maximis post hominum memoriam exercitibus terra marique bellum intulit Graeciae. At Macrochir praecipuam habet laudem amplissimae pulcherrimaeque corporis formae, quam incredibili ornavit virtute belli: namque illo Perses nemo manu fuit fortior. Mnemon autem iustitiae fama floruit. Nam cum matris suae scelere amisisset uxorem, tantum indulsit dolori, ut eum pietas vinceret. Ex his duo eodem nomine morbo naturae debitum reddiderunt; tertius ab Artabano praefecto ferro interemptus est."
Spero che le abbiate!! Un bacio a tutti!!! :yes
Risposte
Prego ;):hi
grazie mille per l'aiutooooooooooooooooo!!!! :love
Della prima ho trovato questa traduzione: ricontrollala, però, perchè è probabile che ci siano dei pezzi in più o leggermente diversi ;)
Il saggio è libero anche in mezzo ai tiranni!
Puoi forse trovare una città più infelice di quanto lo fu quella degli Ateniesi, quando la dilaniavano i trenta tiranni? Avevano ucciso milletrecento cittadini, tutti i migliori, e non per questo si fermavano, ma era la stessa crudeltà che si fomentava da sola. Avrebbe forse potuto vivere in tranquillità quella città in cui c'erano tanti tiranni quanti avrebbero potuto essere gli sgherri? Non si poteva presentare agli animi nemmeno un barlume di speranza di riacquistare la libertà, né si profilava spazio ad alcun rimedio contro tanta violenza di mali. Eppure c'era Socrate e consolava i senatori affranti, esortava quanti disperavano della repubblica, ai ricchi che temevano a causa delle loro ricchezze rimproverava il tardivo pentimento di una cupidigia foriera di pericolo e a quanti erano desiderosi di imitarlo andava portando un grande esempio, col suo incedere libero fra i trenta dominatori. Tuttavia quest'uomo la stessa Atene lo uccise in carcere, e la Libertà non tollerò la libertà di colui che aveva sfidato la schiera compatta dei tiranni: sappi pure che anche in uno stato oppresso c'è la possibilità per un uomo saggio di manifestarsi, e in uno fiorente e felice regnano la sfrontatezza l'invidia e mille altri vizi che rendono inerti.
Della seconda ho trovato il testo originale di Nepote: dovrebbe coincidere con la tua versione!
Famosi re Persiani
Ex iis (= ex regibus) vero, qui dominatum imperio tenuerunt, excellentissimi fuerunt, ut nos iudicamus, Persarum Cyrus et Darius, Hystaspi filius, quorum uterque privatus virtute regnum est adeptus. Prior horum apud Massagetas in proelio cecidit, Darius senectute diem obiit supremum. Tres sunt praeterea eiusdem gentis: Xerxi maxime est illustre quod maximis post hominum memoriam exercitibus terra marique bellum intulit Graeciae. At Macrochir (= il Longìmano) praecipuam habet laudem amplissimae pulcherrimaeque corporis formae, quam incredibili ornavit virtute belli: namque illo Perses nemo manu fuit fortior. Mnemon autem iustitiae fama floruit. Nam cum matris suae scelere amisisset uxorem, tantum indulsit dolori, ut eum pietas vinceret. Ex his duo eodem nomine morbo naturae debitum reddiderunt, tertius ab Artabano praefecto ferro interemptus est.
In verità di quelli che esercitarono il dominio1, i più illustri furono, a nostro parere2, i Persiani3 Ciro e Dario, figlio di Istaspe, che ottennero entrambi4 il regno col valore. Il primo di questi cadde in battaglia presso i Massageti, Dario morì5 di vecchiaia. Vi sono inoltre tre (re) del medesimo popolo: per Serse è particolarmente famoso il fatto che portò guerra alla Grecia per terra e per mare con gli eserciti più grandi a memoria d’uomo. Il Longìmano invece ha il grandissimo merito di un imponente e bellissimo aspetto del corpo, (merito) che adornò con una straordinaria virtù bellica6: e infatti nessun persiano fu più forte di lui7. Memnone invece si segnalò per la fama di giustizia. Infatti, avendo perso la moglie per il delitto di sua madre, si lasciò andare al dolore (solo quel) tanto che la pietà filiale potesse avere il sopravvento su di lui8. Di questi, i due del medesimo nome pagarono il (loro) debito alla natura (= morirono) con (= oppure: per) una malattia, il terzo fu ucciso con la spada dal governatore Artabano.
Il saggio è libero anche in mezzo ai tiranni!
Puoi forse trovare una città più infelice di quanto lo fu quella degli Ateniesi, quando la dilaniavano i trenta tiranni? Avevano ucciso milletrecento cittadini, tutti i migliori, e non per questo si fermavano, ma era la stessa crudeltà che si fomentava da sola. Avrebbe forse potuto vivere in tranquillità quella città in cui c'erano tanti tiranni quanti avrebbero potuto essere gli sgherri? Non si poteva presentare agli animi nemmeno un barlume di speranza di riacquistare la libertà, né si profilava spazio ad alcun rimedio contro tanta violenza di mali. Eppure c'era Socrate e consolava i senatori affranti, esortava quanti disperavano della repubblica, ai ricchi che temevano a causa delle loro ricchezze rimproverava il tardivo pentimento di una cupidigia foriera di pericolo e a quanti erano desiderosi di imitarlo andava portando un grande esempio, col suo incedere libero fra i trenta dominatori. Tuttavia quest'uomo la stessa Atene lo uccise in carcere, e la Libertà non tollerò la libertà di colui che aveva sfidato la schiera compatta dei tiranni: sappi pure che anche in uno stato oppresso c'è la possibilità per un uomo saggio di manifestarsi, e in uno fiorente e felice regnano la sfrontatezza l'invidia e mille altri vizi che rendono inerti.
Della seconda ho trovato il testo originale di Nepote: dovrebbe coincidere con la tua versione!
Famosi re Persiani
Ex iis (= ex regibus) vero, qui dominatum imperio tenuerunt, excellentissimi fuerunt, ut nos iudicamus, Persarum Cyrus et Darius, Hystaspi filius, quorum uterque privatus virtute regnum est adeptus. Prior horum apud Massagetas in proelio cecidit, Darius senectute diem obiit supremum. Tres sunt praeterea eiusdem gentis: Xerxi maxime est illustre quod maximis post hominum memoriam exercitibus terra marique bellum intulit Graeciae. At Macrochir (= il Longìmano) praecipuam habet laudem amplissimae pulcherrimaeque corporis formae, quam incredibili ornavit virtute belli: namque illo Perses nemo manu fuit fortior. Mnemon autem iustitiae fama floruit. Nam cum matris suae scelere amisisset uxorem, tantum indulsit dolori, ut eum pietas vinceret. Ex his duo eodem nomine morbo naturae debitum reddiderunt, tertius ab Artabano praefecto ferro interemptus est.
In verità di quelli che esercitarono il dominio1, i più illustri furono, a nostro parere2, i Persiani3 Ciro e Dario, figlio di Istaspe, che ottennero entrambi4 il regno col valore. Il primo di questi cadde in battaglia presso i Massageti, Dario morì5 di vecchiaia. Vi sono inoltre tre (re) del medesimo popolo: per Serse è particolarmente famoso il fatto che portò guerra alla Grecia per terra e per mare con gli eserciti più grandi a memoria d’uomo. Il Longìmano invece ha il grandissimo merito di un imponente e bellissimo aspetto del corpo, (merito) che adornò con una straordinaria virtù bellica6: e infatti nessun persiano fu più forte di lui7. Memnone invece si segnalò per la fama di giustizia. Infatti, avendo perso la moglie per il delitto di sua madre, si lasciò andare al dolore (solo quel) tanto che la pietà filiale potesse avere il sopravvento su di lui8. Di questi, i due del medesimo nome pagarono il (loro) debito alla natura (= morirono) con (= oppure: per) una malattia, il terzo fu ucciso con la spada dal governatore Artabano.
Questa discussione è stata chiusa