Potete aiutarmi in una versione di latino? ?♥
Ciaooo non riesco a fare una versione di latino!! per favore aiutooo!!
Questa è la versione:
Fortuna apud antiquos dea erat, dea magna et valida. Summa cum incostantia divitias et inopiam, gloriam et ignominiam, bona et mala distribuebat: nam dea caeca erat. Quare antiqui fortunam cum cornucopia fingebant, sed etiam cum fascia ante oculos. Fortunam igitur valde honorabant et reformidabant, atque fortunae multa templa dicabant et templa pretiosis donis replebant. Sed vir sapientia praeditus fortunam neque invocabit neque timebit: nam secunda et adversa non in arcanis decretis fortunae sunt, sed in animo nostro: nostri animi bona malaque cernent atque bona patrabunt, mala recusabunt. Fortuna ludificare amat: nunc mea erit, nunc tua, nunc aliena; animus autem et animi consilia semper nostra erunt. Fortuna nunc ima augebit, nunc summa deprimet: animus autem semper aequus erit atque animi constantia crebros fortunae ludos superabimus et vitam beatam habebimus. Tu quoque, amice mi, fortunam sperne et in animo bona tua repone et serva.
Lo so è abbastanza lunga...vi dico già grazie se riuscite ad aiutarmi!♥ :hi
Questa è la versione:
Fortuna apud antiquos dea erat, dea magna et valida. Summa cum incostantia divitias et inopiam, gloriam et ignominiam, bona et mala distribuebat: nam dea caeca erat. Quare antiqui fortunam cum cornucopia fingebant, sed etiam cum fascia ante oculos. Fortunam igitur valde honorabant et reformidabant, atque fortunae multa templa dicabant et templa pretiosis donis replebant. Sed vir sapientia praeditus fortunam neque invocabit neque timebit: nam secunda et adversa non in arcanis decretis fortunae sunt, sed in animo nostro: nostri animi bona malaque cernent atque bona patrabunt, mala recusabunt. Fortuna ludificare amat: nunc mea erit, nunc tua, nunc aliena; animus autem et animi consilia semper nostra erunt. Fortuna nunc ima augebit, nunc summa deprimet: animus autem semper aequus erit atque animi constantia crebros fortunae ludos superabimus et vitam beatam habebimus. Tu quoque, amice mi, fortunam sperne et in animo bona tua repone et serva.
Lo so è abbastanza lunga...vi dico già grazie se riuscite ad aiutarmi!♥ :hi
Miglior risposta
La fortuna presso gli antichi era una dea, una dea grande e forte. Con grandissima incostanza distribuiva ricchezza e povertà, gloria e disonore, beni e mali: infatti la dea era cieca. Per questo gli antichi rappresentavano la dea con una cornucopia, ma anche con una benda davanti agli occhi. Dunque veneravano e temevano molto la Fortuna, e le dedicavano molti templi e li (=i templi) riempivano di doni preziosi. Ma l'uomo dotato di saggezza né invocherà né temerà la Fortuna: infatti i successi e gli insuccessi non sono negli arcani decreti della Fortuna, ma nel nostro animo: i nostri animi distinguono i beni e i mali ed eseguiranno il bene, rifiuteranno il male. La Fortuna ama ingannare: ora sarà mia, ora tua, ora di un altro: invece l'animo e le decisioni dell'animo saranno sempre nostri. La Fortuna ora accrescerà le cose più infime, ora deprimerà le cose più alte: l'animo invece sarà sempre uguale e con la fermezza d'animo supereremo i frequenti scherzi della Fortuna e avremo una vita felice. Anche tu, amico mio, trascura la fortuna e riponi e conserva i tuoi beni nell'animo.
:hi
Cristina
:hi
Cristina
Miglior risposta