Mi servirebbe l'analisi logica di questo estratto dal Pharsalia:
Nec coiere pares. Alter vergentibus annis in senium longoque togae tranquillior usu dedidicit iam pace ducem, famaeque petitor multa dare in vulgus, totus popularibus auris impelli, plausuque sui gaudere theatri, nec reparare novas vires, multumque priori credere fortunae. Stat, magni nominis umbra, qualis frugifero quercus sublimis in agro exuvias veteris populi sacrataque gestans dona ducum; nec iam validis radicibus haeret, pondere fixa suo est, nudosque per aëra ramos effundens, trunco non frondibus efficit umbram; sed quamuis primo nutet casura sub Euro, tot circum silvae firmo se robore tollant, sola tamen colitur. Sed non in Caesare tantum nomen erat nec fama ducis, sed nescia virtus stare loco, solusque pudor non vincere bello; acer et indomitus, quo spes quoque ira vocasset ferre manum, et numquam temerando parcere ferro, successus urgere suos, instare favori numinis, impellens quidquid sibi summa petenti obstaret, gaudensque viam feci