La storia di Meleagro, versione, aiutoooo!

Nikii
Dum Althaea ex Oeneo Meleagrum parit, in regia titio (=tizzone, nom. m. sing.)accensus apparuit. Huc Parcae venerunt et Meleagro fata cecinerunt: "Meleager tamdiu vivet quamdiu titio integer erit". Tum Althaea in arca eum diligenter servavit. Multis annis post Diana irata (nam Oeneus sacra annua non fecerat), in Aetoliam aprum vastum horridumque misit. Aper agros vastabat e miseros incolas vel occidebat vel fugabat; tunc Meleager, strenuus adulescentulus, cum paucis amicis contra saevam beluam irruir. Postquam eam necaverat, Atalantae puellae corium donavit; sed Althaeae fratres (=fratello, nom. m. plur.) id eripe studuerunt. Atalanta Meleagri auxulium imploravit; is dilectam puellam avunculis suis anteposuit et eos occidit. Althaea, ut tantum flagitium cognovit, poenam capere statuit: conscia Parcarum vaticinii, dum titionem (=tizzone, acc. m. sing.) ex arca tollit et in flammas conicit, ad exitium filium suum damnat.

Miglior risposta
silmagister
Dum Althaea ex Oeneo Meleagrum parit, in regia titio (=tizzone, nom. m. sing.)accensus apparuit. Huc Parcae venerunt et Meleagro fata cecinerunt: "Meleager tamdiu vivet quamdiu titio integer erit". Tum Althaea in arca eum diligenter servavit. Multis annis post Diana irata (nam Oeneus sacra annua non fecerat), in Aetoliam aprum vastum horridumque misit. Aper agros vastabat e miseros incolas vel occidebat vel fugabat; tunc Meleager, strenuus adulescentulus, cum paucis amicis contra saevam beluam irruit. Postquam eam necaverat, Atalantae puellae corium donavit; sed Althaeae fratres (=fratello, nom. m. plur.) id eripere studuerunt. Atalanta Meleagri auxulium imploravit; is dilectam puellam avunculis suis anteposuit et eos occidit. Althaea, ut tantum flagitium cognovit, poenam capere statuit: conscia Parcarum vaticinii, dum titionem (=tizzone, acc. m. sing.) ex arca tollit et in flammas conicit, ad exitium filium suum damnat.

Mentre Altea partoriva da Eneo Meleagro, apparve mella reggia un tizzone acceso. Qui vennero le Parche e predissero i destini per Meleagro: «Meleagro vivrà tanto a lungo, quanto questo tizzone rimarrà (sarà) intatto». Allora Altea lo conservò con cura in uno scrigno. Molti anni dopo Diana adirata (infatti Eneo non aveva compiuto i riti sacri annuali) inviò in Etolia un enorme e terribile cinghiale. Il cinghiale devastava i campi e uccideva o metteva in fuga i miseri abitanti; allora Meleagro, giovinetto coraggioso, si precipitò contro la crudele belva con pochi amici. Dopo averlo ucciso, donò la pelle alla fanciulla Atalanta; ma i fratelli di Altea cercarono di portarla via. Atalanta implorò l'aiuto di Meleagro; egli antepose l'amata fanciulla ai suoi zii e li uccise. Altea, appena venne a sapere una così grande disgrazia, decise di prendersi una vendetta: consapevole del vaticinio delle Parche, mentre toglie dallo scrigno e getta nelle fiamme il tizzone, condanna il proprio figlio a morte.

ciao Nikii :hi
Miglior risposta
Rispondi
Per rispondere a questa discussione devi prima effettuare il login.