5 versioni help me!!!!!!

andreardi
Versioni tratte da "Nuovo tradurre dal latino" di Moscio:

L’IMPERATORE MASSIMINO IL TRACE
Maximinus senior sub Alexandro imperatore enituit. Militare autem sub Severo coepit. Hic de vico Threiciae vicino barbaris, barbaro etiam patre et matre genitus, quorum alter e Gothia, alter ex Alanis genitus esse perhibetur. Et patri quidem nomen Micca, matri Hababa fuisse dicitur. Sed haec nomina Maximinus primis temporibus ipse prodidit, postea vero, ubi ad imperium venit, occuli praecepit, ne utroque parente barbaro genitus imperator esse videretur.
Erat magnitudine corporis conspicuus, virtute inter omnes milites clarus, forma virili decorus, ferus moribus asper, superbus, contemptor, saepe tamen iustus. Bibisse autem illum saepe in die vini amphoram constat, comedisse etiam quadriginta libras carnis. Erat tanta magnitudine ut octo pedes videretur egressus, pollice in vasto, ut uxoris dextrocherio uteretur pro anulo. Alii eum Crotoniatem Milonem, alii Herculem, Antaeum alii vocabant.
(da Scriptores Historiae Augustae)

GLI PSILLI E IL VENTO AUSTRO
Gens in Italia Marsorum orta esse fertur a Circae filio. Marsis hominibus, quorum familiae cum externis cognationibus nondum etiam permixtae corruptaeque sunt, vi quadam genitali datum, ut et serpentium virulentorum domitores sint et incentionibus herbarumque sucis faciant medelarum miracula. Hac eadem vi praeditos esse quosdam videmus, qui Psylli vocantur. In quarto denique Herodoti libro fabulam de Psyllis hanc invenimus: Psyllos quondam fuisse in terra Africa conterminos Nasamonibus Austrumque in finibus eorum quodam in tempore perquam validum ac diutinum flavisse; eo flatu aquam omnem in locis, in quibus colebant, exaruisse; Psyllos re aquaria defectos eam iniuriam graviter Austro suscensuisse decretumque fecisse, uti armis sumptis ad Austrum proinde quasi ad hostem iure belli res petitum proficiscerentur. Atque ita profectis ventum Austrum magno spiritus agmine venisse obviam eosque universos cum omnibus copiis armisque cumulis montibusque harenarum supervectis operuisse. Eo facto Psyllos ad unum omnis interisse, itaque eorum fines a Nasamonibus occupatos esse.
(da Aulo Gellio)


I DUBBI DI CICERONE
Scribente me haec nocte in Caleno, ecce nuntii, ecce litterae:Caesarem ad Corfinium, Dominitium Corfinii cum firmo exercitu et pugnare cupiente esse. Non puto etiam ho Gnaeum nostrum commissurum, ut Domitium relinquat, etsi Brundisium Scipionem cum cohortibus duabus praemiserat. Sed turpe erit Domitium deserere implorantem eius auxilium. Est quaedam spes, mihi quidem non magna, Afranium in Pyrenaeo cum Trebonio pugnavisse, pulsum esse Trebonium, Afranium cum magnis copiis adventare. Id si est, in Italia fortasse manebitur. Ego autem, Pompeium litteras; ipse reverti Formias. Haec te scire volui scripsique sedatiore animo quam proxime scripseram, nullum meum iudicium interpones sed exquirens tuum.
(da Cicerone)

GENEROSO COMPORTAMENTO DI PLINIO VERSO I SUOI SHIAVI
Confecerunt me infirmitates meorum, mortes etiam, et quidem iuvenum. Solacia duo nequaquam paria tanto dolori, solacia tamen: unum facilitas manumittendi - videor enim non omnino immaturos perdidisse, quos iam liberos perdidi -, alterum quod permitto servis quoque quasi testamenta facere, eaque ut legitima custodio. Mandant rogantque quod visum; pareo ut iussus. Dividunt donant relinquunt, dumtaxat intra domum; nam servis res publica quaedam et quasi civitas domus est. Sed quamquam his solaciis adquiescam, debilitor et frangor eadem illa humanitate, quae me ut hoc ipsum permitterem induxit. Non ideo tamen velim durior fieri. Nec ignoro alios eius modi casus nihil amplius vocare quam damnum, eoque sibi magnos homines et sapientes videri. Qui an magni sapientesque sint, nescio; homines non sunt. Hominis est enim adfici dolore sentire, resistere tamen et solacia admittere, non solaciis non egere.
(Plinio il Giovane)

I DIADOCHI
Ex Macedonum autem gente duo multo ceteros antecesserunt rerum gestarum gloria: Philippus, et Alexander Magnus. Horum alter Babylone morbo consumptus est: Philippus Aegiis a Pausania, cum spectatum ludos iret, iuxta theatrum occisus est. Fuerunt praeterea magni reges ex amicis Alexandri Magni, qui post obitum eius imperia ceperunt; e quibus non incommodumvidetur non praeterire Antigonum et huius filium Demetrium, Lysimachum dimicaret, occisus est. Pari leto affectus est Lysimachus ab Seleuco: nacque societate dissoluta bellum inter se gesserunt.At Demetrius, cum filiam suam Seleuco in matrimonium dedisset, captus bello in custodia socer generi periit morbo. Neque ita multo post Seleucus a Ptolemaeo Cerano dolo interfectus est, quem ille a patre expulsum Alexandria alienarum opum indigentem receperant. Ipse autem Ptolemaeus, cum vivus filio regnum tradidisse, ab illo eodem vita privatus esse dicitur.
(da Cornelio Nepote)

GRAZIE1000

Risposte
-selena-
I Diadochi
Del popolo macedone due re superarono di molto gli altri nella gloria delle imprese: Filippo figlio di Aminta e Alessandro Magno. Il secondo di questi fu divorato dalla malattia a Babilonia; Filippo fu ucciso da Pausania ad Egia, nei pressi del teatro, mentre si recava a vedere gli spettacoli. Degli Epiroti uno solo, Pirro, che guerreggiò col popolo Romano. Costui mentre dava l'assalto alla città di Argo nel Peloponneso, fu colpito da una pietra e mori. Parimenti uno solo fra i Siculi, Dionigi il Vecchio. Infatti fu valoroso ed esperto di arte militare e, dote che è difficile trovare in un tiranno, per nulla affatto libidinoso, non amante del lusso, non avido, di nessuna cosa smanioso se non di un potere personale e perpetuo e perciò crudele: infatti mentre cercò di consolidare questo potere, non risparmiò la vita di nessuno che a suo parere glielo insidiasse. Si era procacciato la tirannide col valore e seppe conservarla con grande fortuna: mori infatti oltre i sessant'anni di età lasciando il regno in uno stato florido, ed in tanti anni non vide il funerale di alcuno della sua stirpe, pur avendo generato figli da tre mogli e gli fossero nati molti nipoti.

l'inizio è uguale la fine no

ma, mentre sto scrivendo queste cose questa stessa notte a Caleno, ecco i
messaggeri, ecco la missiva: Cesare è vicino a Corfinio, Domizio è a
Corfinio con un esercito forte e desideroso di combattere. Non penso che il
nostro Gneo farà addirittura questo, cioè abbandonare Domizio; anche se ha
mandato avanti Scipione, a Brindisi, con due coorti, ed ha scritto ai
consoli che gradirebbe che la legione, messa insieme per quel Fausto, sia
condotta in Sicilia da uno di loro due. Ma sarà turpe abbandonare Domizio,
mentre implora il suo aiuto. C'è una certa speranza, per me flebile, ma in
cui qui molti credono: che Afranio nei Pirenei abbia combattuto con
Trebonio, che Trebonio sia stato respinto, che pure il tuo Fabio (li) abbia
valicati (i Pirenei) colle coorti, che insomma Afranio arrivi con un grosso
esercito. Se è così, forse si rimarrà in Italia. Io, però - essendo incerto
l'itinerario di Cesare, giacché si pensa che andrà a Capua o a Luceria -
mando Lepta da Pompeo, con una missiva; mentre io me ne torno a Formia, per
non incontrarlo (Cesare). Voglio che tu sappia queste cose, e te le scrivo
con animo più leggero di quello con cui ti ho scritto recentissimamente,
senza esprimere giudizi ed anzi chiedendo il tuo parere.

nn sono completamente uguali..mo vedi tu

Rispondi
Per rispondere a questa discussione devi prima effettuare il login.