Versione latino (17233)
mi servirebbe questa versione di latino
titolo: legittimo orgoglio di letterato
Frequenter agenti causam mihi accidit ut iudices, cum diu auctoritatem gravitatemque tenuissent, omnes repente, quasi(=come) victi coactique oratione mea, consurgerent laudarentque; frequenter e senatu magnam famam rettuli: numquam tamen maiorem cepi voluntatem, quam nuper ex sermone Cornelii Taciti. Is enim narrabat ludis circensibus sedisse secum equitatem Romanum, qui post varios eruditosque sermones requisivit:"Italicus es an provincialis?". Tacitus respondit:"Cognoscis me et quidem(=certamente) ex libris meis". Tum ille:"Tacitua es an Plinius?". Accidit aliud simile ante paucos dies. Recumbebat mecum vir egregius, Fadius Rufinus, apud eum municeps ipsius, qui illo die primum Rpmam venerat; cui Rufinus ostendit me, multa deinde de studiis meis loquens, et ille:"Plinius est" inquit. Valde gavisus, arbitratus sum me magnum laboris mei fructum capere. Nam si Demosthenes iure laetatus est, quod illum anus Attica ita noscitavit: "Hic est Demosthenes", ego celebritate nominis mei gaudere non debeo?
grazie mille
titolo: legittimo orgoglio di letterato
Frequenter agenti causam mihi accidit ut iudices, cum diu auctoritatem gravitatemque tenuissent, omnes repente, quasi(=come) victi coactique oratione mea, consurgerent laudarentque; frequenter e senatu magnam famam rettuli: numquam tamen maiorem cepi voluntatem, quam nuper ex sermone Cornelii Taciti. Is enim narrabat ludis circensibus sedisse secum equitatem Romanum, qui post varios eruditosque sermones requisivit:"Italicus es an provincialis?". Tacitus respondit:"Cognoscis me et quidem(=certamente) ex libris meis". Tum ille:"Tacitua es an Plinius?". Accidit aliud simile ante paucos dies. Recumbebat mecum vir egregius, Fadius Rufinus, apud eum municeps ipsius, qui illo die primum Rpmam venerat; cui Rufinus ostendit me, multa deinde de studiis meis loquens, et ille:"Plinius est" inquit. Valde gavisus, arbitratus sum me magnum laboris mei fructum capere. Nam si Demosthenes iure laetatus est, quod illum anus Attica ita noscitavit: "Hic est Demosthenes", ego celebritate nominis mei gaudere non debeo?
grazie mille
Risposte
Trattando una causa spesso mi accadde che i giudici, dopo che ebbero tenuto a lungo l'autorità e la serietà, tutti in fretta, come vinti e costretta dal mio discorso, si alzarono e la lodarono; spesso riportai dal Senato una grande fama: infatti non presi mai una volontà più grande prima dal discorso di Cornelio Tacito. Egli infatti narrava che nei giochi circensi sedeva con lui un romano della cavalleria, ceh dopo vari e sapienti discorsi chiese:"l'italiano è forse un provinciale?". Tacito rispose:"Mi conosci certamente a causa dei miei libri.". Allora lui:"Tacito è forse Plinio?". Accadde altro di simile pochi giorni prima. Si sedette a tavola con me un uomo egregio, Fadio Rufinio, presso lo stesso cittadino , che era venuto a Roma il giorno prima; al quale Rufinio mi mostrò, parlando molto in seguito dei miei studi, e lui:"E'Plinio" disse. Mlto contento, decisi di prendere il grande frutto del mio lavoro. Infatti se rallegrò giustamente Demostene, allora l'antica Attica lo osservò:"Questo è Demostene", io non devo godere per la fama del mio nome?
:hi
:hi