Lezione x le vacanze ... una mano plz
Raga ecco a voi 5 versioni che mi sn state assegnate per le vacanze.
Nascita di Minerva e vicende della sua effigie.
Minervam filiam ex iovis capite natam esse tradunt. Nam cum ille vehementi capitis dolore laboraret, Vulcanum, deorum fabrum, arcessivit et eum rogavit ut doloris remedium praeberet. Cum nullum remedium Vulcanus inveniret, securi sua in duas partes caput Iovis fidit, ex quo tradunt virginem Minervam armatam prosiluisse.
Propter hanc fabulam antiqui Minervam existimabant sapientiae deam esse et Athenienses ei urbem dicaverunt eiusque statuam cum galea at hasta in arce posuerunt. Tradunt etiam Aeneam, cum Troia capta et incensa esset et ipse ex urbe profugeret, secum statuam Minervae, quae Palladium appellabatur, in italiam portavisse. Palladium ab Aenea postea in aede Vestae positum est et virginibus Vetalibus commissum ut ab eis religiosissima cura custodiretur.
Spiritoso, ma empio
Dionysus, Syracusam tyrannus, facete impia scelera sua erga deos excusabat. Cum olim in Iovis fanum venisset et simulacrum dei cum aureo amiculo, Gelonis tyranni dono, vidisset, satellibus suis imperavit ut id amiculum de signo detraherent et hanc causam impiis verbis adhibuit: "Aureum amiculum aestate ponderosum est, hieme frigidum: ergo laneum deo iniciamus, quod omnibus anni temporibus aptius erit". Idem, cum Aesculapii signum cum aurea barba vidisset, eam dempsit atque exclamavit: "Patrem Aesculapii Apollinem in omnibus sacris aedibus imberbum fingunt artifices: itaque etiam filius imberibus esse debet".
La leggenda della rupe Tarpea
Sabini, cum eorum mulieres a Romanis raptae essent, Capitolium diu obsidebant frustra, nec sperabant se vi arcem capere posse. Tunc intellexerunt dolum necessarium esse et virginem Tarpeiam, filiam custodis arcis, corrumpere statuerunt. Virgini ergo promiserunt omnia quae in sinistris brachiis haberent. Puella, cum videret eos armillas pretiosas gerere, speravit se suum corpus illis ornatibus decorare posse, et portas incaute hostibus aperuit. Cum Sabini arcem occupavissent, processit ad eos Tarpeia et petivit quod promiserant. At illi in eam gravissima scuta, quae brachiis sinistris gerebant, proiecerunt et vanam puellam obruerunt. Non tamen illo onere oppressam esse virginem narrant historici, sed superstitem fuisse. At Romani cum putarent Tarpeiam prodidisse patriam, puellam de rupe praecipitaverunt, quae ex eius nomine tarpeia appellata est.
Annibale elude l' ingordigia dei Cretesi
Hannibal, quem cives, postquam Romani Carthaginem vicerant, ex patria expulerant, cum in insulam Cretam venisset, in hospitium a Gortyniis acceptus est. Cito autem intellexit se propter magnam pecuniam, quam secum portabat, in magno periculo esse. Omnibus enimnotum erat Cretenses avidissimos divitiarum esse. Itaque hoc consilium cepit: amphoras complures, quas compleverat vili plumbo, argento et auro operuit ut adpareret eas pretiosa metalla continere. Cum has deposuisset in templo Dianae, dixit princibus civitatis, qui mirabundi id spectabant, se thesauros suos eorum fidei et templi religioni credere. Pecuniam, contra, in statuis aeneis condidit et eas in propatulo suae domus abiecit. Sic avaritia Cretensium decepta est. Nam per omne tempus, quo Hannibal apud eos mansit, viles amphoras diligentissime custodiverunt.
E' bene leggere pochi libri, ma buoni
Seneca hortabatur Lucilium suum ut libros, non multos sed utiles, apud se haberet. Eadem fuit Aristippi, philosophi eminentissimi, sententia. Olim enim apud eum homo vanus et stultus gloriabatur se plurimos libros lectitavisse. Quare se doctissimum esse arbitrabatur et doctrinam suam iactaner celebrebat. Eius iactantiam Aristippus aegre passus, eum percontatus est: "Meliusne arbitraris copisum deterioremque cibum sumere an (oppure) modicum sed meliorem? Num validiores esse exstimas eos qui multos cibos edunt quam eos qui salubrioribus vescuntur? Ego quidem (per conto mio) arbitror nimium cibum hominii semper nocere. Ita docti existimari debent non illi qui multos, sed qui optimos libros legunt. Non multa enim, sed bona, a viro sapienti expetuntur. Praeterea qui vere sapiens est, etiam modestus est neque arbitrantur se omnia scire".
Raga...spero vuoi mi possiate aiutare...grazie mille
Buon Anno a tutti...:D
Nascita di Minerva e vicende della sua effigie.
Minervam filiam ex iovis capite natam esse tradunt. Nam cum ille vehementi capitis dolore laboraret, Vulcanum, deorum fabrum, arcessivit et eum rogavit ut doloris remedium praeberet. Cum nullum remedium Vulcanus inveniret, securi sua in duas partes caput Iovis fidit, ex quo tradunt virginem Minervam armatam prosiluisse.
Propter hanc fabulam antiqui Minervam existimabant sapientiae deam esse et Athenienses ei urbem dicaverunt eiusque statuam cum galea at hasta in arce posuerunt. Tradunt etiam Aeneam, cum Troia capta et incensa esset et ipse ex urbe profugeret, secum statuam Minervae, quae Palladium appellabatur, in italiam portavisse. Palladium ab Aenea postea in aede Vestae positum est et virginibus Vetalibus commissum ut ab eis religiosissima cura custodiretur.
Spiritoso, ma empio
Dionysus, Syracusam tyrannus, facete impia scelera sua erga deos excusabat. Cum olim in Iovis fanum venisset et simulacrum dei cum aureo amiculo, Gelonis tyranni dono, vidisset, satellibus suis imperavit ut id amiculum de signo detraherent et hanc causam impiis verbis adhibuit: "Aureum amiculum aestate ponderosum est, hieme frigidum: ergo laneum deo iniciamus, quod omnibus anni temporibus aptius erit". Idem, cum Aesculapii signum cum aurea barba vidisset, eam dempsit atque exclamavit: "Patrem Aesculapii Apollinem in omnibus sacris aedibus imberbum fingunt artifices: itaque etiam filius imberibus esse debet".
La leggenda della rupe Tarpea
Sabini, cum eorum mulieres a Romanis raptae essent, Capitolium diu obsidebant frustra, nec sperabant se vi arcem capere posse. Tunc intellexerunt dolum necessarium esse et virginem Tarpeiam, filiam custodis arcis, corrumpere statuerunt. Virgini ergo promiserunt omnia quae in sinistris brachiis haberent. Puella, cum videret eos armillas pretiosas gerere, speravit se suum corpus illis ornatibus decorare posse, et portas incaute hostibus aperuit. Cum Sabini arcem occupavissent, processit ad eos Tarpeia et petivit quod promiserant. At illi in eam gravissima scuta, quae brachiis sinistris gerebant, proiecerunt et vanam puellam obruerunt. Non tamen illo onere oppressam esse virginem narrant historici, sed superstitem fuisse. At Romani cum putarent Tarpeiam prodidisse patriam, puellam de rupe praecipitaverunt, quae ex eius nomine tarpeia appellata est.
Annibale elude l' ingordigia dei Cretesi
Hannibal, quem cives, postquam Romani Carthaginem vicerant, ex patria expulerant, cum in insulam Cretam venisset, in hospitium a Gortyniis acceptus est. Cito autem intellexit se propter magnam pecuniam, quam secum portabat, in magno periculo esse. Omnibus enimnotum erat Cretenses avidissimos divitiarum esse. Itaque hoc consilium cepit: amphoras complures, quas compleverat vili plumbo, argento et auro operuit ut adpareret eas pretiosa metalla continere. Cum has deposuisset in templo Dianae, dixit princibus civitatis, qui mirabundi id spectabant, se thesauros suos eorum fidei et templi religioni credere. Pecuniam, contra, in statuis aeneis condidit et eas in propatulo suae domus abiecit. Sic avaritia Cretensium decepta est. Nam per omne tempus, quo Hannibal apud eos mansit, viles amphoras diligentissime custodiverunt.
E' bene leggere pochi libri, ma buoni
Seneca hortabatur Lucilium suum ut libros, non multos sed utiles, apud se haberet. Eadem fuit Aristippi, philosophi eminentissimi, sententia. Olim enim apud eum homo vanus et stultus gloriabatur se plurimos libros lectitavisse. Quare se doctissimum esse arbitrabatur et doctrinam suam iactaner celebrebat. Eius iactantiam Aristippus aegre passus, eum percontatus est: "Meliusne arbitraris copisum deterioremque cibum sumere an (oppure) modicum sed meliorem? Num validiores esse exstimas eos qui multos cibos edunt quam eos qui salubrioribus vescuntur? Ego quidem (per conto mio) arbitror nimium cibum hominii semper nocere. Ita docti existimari debent non illi qui multos, sed qui optimos libros legunt. Non multa enim, sed bona, a viro sapienti expetuntur. Praeterea qui vere sapiens est, etiam modestus est neque arbitrantur se omnia scire".
Raga...spero vuoi mi possiate aiutare...grazie mille
Buon Anno a tutti...:D
Risposte
Vabbè per questo tipo di dialogo personale esistono i pm o la chat!
Chiudo il thread
Chiudo il thread
dai ganzo!! che scuola fai?
wow...siamo vicini di scuola marco...io vado al Forte Dei marmi e te al Cinquale...c e poca distanza...
eh si magari quando sono troppi i compiti un aiuto ci vuole ma ripassare fà bene, sopratutto per le verifiche:satisfied
Ok...
Eh, mio caro, vuoi troppo...prendi in mano il libro di grammatica latina che hai e sfoglialo...lì c'è sicuramente tutto quel che ti serve in ordine logico!!1 (declinazioni-verbi-avverbi-complementi-sintassi dei casi-proposizioni subordinate...)
Che nn mi riesce ripassare da capo a fondo cn la sezione grammatica...mi servirebbe un programma già ftt...cioè mi serve nn solo a me ... è utile a tutti...un programma già ftt dalla 1a declinazione ai deponenti...
In che senso?
Si...lo sapevo che esisteva...l ho consultato 1000 volte ma nn mi ci sn mai trovato
:(
:(
Questa è la sezione di grammatica latina/ del nostro sito, ci trovi degli appunti sulle regole grammatica: così puoi ripassare velocemente!
Se poi hai problemi su un particolare argomento, basta che apri un thread e ti rispondo!
Se poi hai problemi su un particolare argomento, basta che apri un thread e ti rispondo!
ok...si in fondo hai ragione...cmq...sikkome ho perso un po' la mano...non avresti un piccolo ripasso di latino veloce???...sono arrivato ai deponenti...:D...
Falle tu le altre due...sono facili e poi un po' di esercizio con il latino non fa male! ;)
Grazie mille...se qualcuno ha le altre mi farebbe un favorone!!!....:D...
Ho tradotto le prime due, ecco:
Nascita di Minerva e vicende della sua effigie
Minervam filiam ex iovis capite natam esse tradunt. Nam cum ille vehementi capitis dolore laboraret, Vulcanum, deorum fabrum, arcessivit et eum rogavit ut doloris remedium praeberet. Cum nullum remedium Vulcanus inveniret, securi sua in duas partes caput Iovis fidit, ex quo tradunt virginem Minervam armatam prosiluisse. Propter hanc fabulam antiqui Minervam existimabant sapientiae deam esse et Athenienses ei urbem dicaverunt eiusque statuam cum galea at hasta in arce posuerunt. Tradunt etiam Aeneam, cum Troia capta et incensa esset et ipse ex urbe profugeret, secum statuam Minervae, quae Palladium appellabatur, in italiam portavisse. Palladium ab Aenea postea in aede Vestae positum est et virginibus Vetalibus commissum ut ab eis religiosissima cura custodiretur.
Si narra che la figlia Minerva sia nata dalla testa di Giove. Infatti, poiché egli era tormentato da un forte mal di testa, fece chiamare Vulcano, fabbro degli dei, e lo pregò di dargli un rimedio del dolore. Dal momento che Vulcano non trovò nessun rimedio, con la sua ascia divise in due parti la testa di Giove, dalla quale si narra che la vergine Minerva sia uscita armata. Per questo racconto gli antichi reputavano Minerva la dea della sapienza e gli ateniesi le dedicarono una città e misero la sua statua con l'elmo e la lancia nella fortezza. Si narra anche che Enea, dopo che Troia fu presa e incendiata, e dopo che lui stesso era fuggito dalla città, abbia portato con lui in Italia la statua di Minerva, che era chiamata Palladio. In seguito il Palladio fu posto da Enea nel tempio di Vesta e affidato a due vergini Vestali affinché fosse da loro custodita con cura molto scrupolosa.
Spiritoso, ma empio
Dionysus, Syracusam tyrannus, facete impia scelera sua erga deos excusabat. Cum olim in Iovis fanum venisset et simulacrum dei cum aureo amiculo, Gelonis tyranni dono, vidisset, satellibus suis imperavit ut id amiculum de signo detraherent et hanc causam impiis verbis adhibuit: "Aureum amiculum aestate ponderosum est, hieme frigidum: ergo laneum deo iniciamus, quod omnibus anni temporibus aptius erit". Idem, cum Aesculapii signum cum aurea barba vidisset, eam dempsit atque exclamavit: "Patrem Aesculapii Apollinem in omnibus sacris aedibus imberbum fingunt artifices: itaque etiam filius imberibus esse debet".
Dioniso, tiranno di Siracusa, si discolpava spiritosamente nei confronti degli dei per le sue empie e scellerate azioni. Una volta, dopo essere giunto nel tempio di Giove e dopo aver visto il simulacro del dio con un mantello d’oro, dono del tiranno Gelone, ordinò alle sue guardie di togliere quel mantello dalla statua e giustificò questa causa con empie parole: “D’estate il mantello d'oro è pesante, d’inverno è freddo: allora gettiamone al dio uno di lana, che sarà più adatto a tutti i periodi dell'anno. Lo stesso, dopo aver visto la statua di Esculapio con la barba d'oro, la tolse ed esclamò: “In tutti i templi sacri gli artisti ritraggono Apollo padre di Esculapio senza barba: perciò anche il figlio dev’essere senza barba.
E anche l'ultima:
E' bene leggere pochi libri, ma buoni
Seneca hortabatur Lucilium suum ut libros, non multos sed utiles, apud se haberet. Eadem fuit Aristippi, philosophi eminentissimi, sententia. Olim enim apud eum homo vanus et stultus gloriabatur se plurimos libros lectitavisse. Quare se doctissimum esse arbitrabatur et doctrinam suam iactaner celebrebat. Eius iactantiam Aristippus aegre passus, eum percontatus est: "Meliusne arbitraris copisum deterioremque cibum sumere an (oppure) modicum sed meliorem? Num validiores esse exstimas eos qui multos cibos edunt quam eos qui salubrioribus vescuntur? Ego quidem (per conto mio) arbitror nimium cibum hominii semper nocere. Ita docti existimari debent non illi qui multos, sed qui optimos libros legunt. Non multa enim, sed bona, a viro sapienti expetuntur. Praeterea qui vere sapiens est, etiam modestus est neque arbitrantur se omnia scire".
Seneca esortava il suo Lucilio affinché avesse con sé dei libri, non molti ma utili. Uguale fu il pensiero di Aristippo, eminentissimo filosofo. Una volta infatti presso di lui un uomo vano e stolto si glorificava per aver letto moltissimi libri. Per questo motivo credeva di essere molto sapiente ed esaltava spudoratamente la sua dottrina. Aristippo, tollerando a stento la sua arroganza, gli chiese: “E’ forse meglio assumere cibo abbondante e meno buono o modico ma migliore? Forse giudichi che siano migliori quelli che mangiano molto cibo rispetto a quelli che mangiano cibi più salutari? Io per conto mio reputo che troppo cibo danneggi sempre l'uomo. Così devono essere considerati sapienti non quelli che leggono molti libri, ma quelli che leggono i migliori. Infatti dall’uomo sapiente sono cercate non molte cose, ma buone. Inoltre chi è veramente saggio, è anche modesto e non crede di sapere tutto.
Nascita di Minerva e vicende della sua effigie
Minervam filiam ex iovis capite natam esse tradunt. Nam cum ille vehementi capitis dolore laboraret, Vulcanum, deorum fabrum, arcessivit et eum rogavit ut doloris remedium praeberet. Cum nullum remedium Vulcanus inveniret, securi sua in duas partes caput Iovis fidit, ex quo tradunt virginem Minervam armatam prosiluisse. Propter hanc fabulam antiqui Minervam existimabant sapientiae deam esse et Athenienses ei urbem dicaverunt eiusque statuam cum galea at hasta in arce posuerunt. Tradunt etiam Aeneam, cum Troia capta et incensa esset et ipse ex urbe profugeret, secum statuam Minervae, quae Palladium appellabatur, in italiam portavisse. Palladium ab Aenea postea in aede Vestae positum est et virginibus Vetalibus commissum ut ab eis religiosissima cura custodiretur.
Si narra che la figlia Minerva sia nata dalla testa di Giove. Infatti, poiché egli era tormentato da un forte mal di testa, fece chiamare Vulcano, fabbro degli dei, e lo pregò di dargli un rimedio del dolore. Dal momento che Vulcano non trovò nessun rimedio, con la sua ascia divise in due parti la testa di Giove, dalla quale si narra che la vergine Minerva sia uscita armata. Per questo racconto gli antichi reputavano Minerva la dea della sapienza e gli ateniesi le dedicarono una città e misero la sua statua con l'elmo e la lancia nella fortezza. Si narra anche che Enea, dopo che Troia fu presa e incendiata, e dopo che lui stesso era fuggito dalla città, abbia portato con lui in Italia la statua di Minerva, che era chiamata Palladio. In seguito il Palladio fu posto da Enea nel tempio di Vesta e affidato a due vergini Vestali affinché fosse da loro custodita con cura molto scrupolosa.
Spiritoso, ma empio
Dionysus, Syracusam tyrannus, facete impia scelera sua erga deos excusabat. Cum olim in Iovis fanum venisset et simulacrum dei cum aureo amiculo, Gelonis tyranni dono, vidisset, satellibus suis imperavit ut id amiculum de signo detraherent et hanc causam impiis verbis adhibuit: "Aureum amiculum aestate ponderosum est, hieme frigidum: ergo laneum deo iniciamus, quod omnibus anni temporibus aptius erit". Idem, cum Aesculapii signum cum aurea barba vidisset, eam dempsit atque exclamavit: "Patrem Aesculapii Apollinem in omnibus sacris aedibus imberbum fingunt artifices: itaque etiam filius imberibus esse debet".
Dioniso, tiranno di Siracusa, si discolpava spiritosamente nei confronti degli dei per le sue empie e scellerate azioni. Una volta, dopo essere giunto nel tempio di Giove e dopo aver visto il simulacro del dio con un mantello d’oro, dono del tiranno Gelone, ordinò alle sue guardie di togliere quel mantello dalla statua e giustificò questa causa con empie parole: “D’estate il mantello d'oro è pesante, d’inverno è freddo: allora gettiamone al dio uno di lana, che sarà più adatto a tutti i periodi dell'anno. Lo stesso, dopo aver visto la statua di Esculapio con la barba d'oro, la tolse ed esclamò: “In tutti i templi sacri gli artisti ritraggono Apollo padre di Esculapio senza barba: perciò anche il figlio dev’essere senza barba.
E anche l'ultima:
E' bene leggere pochi libri, ma buoni
Seneca hortabatur Lucilium suum ut libros, non multos sed utiles, apud se haberet. Eadem fuit Aristippi, philosophi eminentissimi, sententia. Olim enim apud eum homo vanus et stultus gloriabatur se plurimos libros lectitavisse. Quare se doctissimum esse arbitrabatur et doctrinam suam iactaner celebrebat. Eius iactantiam Aristippus aegre passus, eum percontatus est: "Meliusne arbitraris copisum deterioremque cibum sumere an (oppure) modicum sed meliorem? Num validiores esse exstimas eos qui multos cibos edunt quam eos qui salubrioribus vescuntur? Ego quidem (per conto mio) arbitror nimium cibum hominii semper nocere. Ita docti existimari debent non illi qui multos, sed qui optimos libros legunt. Non multa enim, sed bona, a viro sapienti expetuntur. Praeterea qui vere sapiens est, etiam modestus est neque arbitrantur se omnia scire".
Seneca esortava il suo Lucilio affinché avesse con sé dei libri, non molti ma utili. Uguale fu il pensiero di Aristippo, eminentissimo filosofo. Una volta infatti presso di lui un uomo vano e stolto si glorificava per aver letto moltissimi libri. Per questo motivo credeva di essere molto sapiente ed esaltava spudoratamente la sua dottrina. Aristippo, tollerando a stento la sua arroganza, gli chiese: “E’ forse meglio assumere cibo abbondante e meno buono o modico ma migliore? Forse giudichi che siano migliori quelli che mangiano molto cibo rispetto a quelli che mangiano cibi più salutari? Io per conto mio reputo che troppo cibo danneggi sempre l'uomo. Così devono essere considerati sapienti non quelli che leggono molti libri, ma quelli che leggono i migliori. Infatti dall’uomo sapiente sono cercate non molte cose, ma buone. Inoltre chi è veramente saggio, è anche modesto e non crede di sapere tutto.
Questa discussione è stata chiusa