Greco Platone
Σκέψασθε δή ὧν ἕνεκα ταῦτα λέγω: μέλλω γάρ ὑμᾶς διδάξειν ὅθεν μοι ἡ διαβολή γέγονεν. Ταῦτα γάρ ἐγώ ἀκούσας ἐνεθυμούμην οὑτωσί: "Τί ποτε λέγει ὁ θεός,καί τί ποτε αἰνίττεται; Ἐγώ γάρ δή οὔτε σμικρόν σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφός ὤν: τί οὖν ποτε λέγει φάσκων ἐμέ σοφώτατον εἶναι; Οὐ γάρ δήπου ψεύδεταί γε: οὐ γάρ θέμις αὐτῷ". Καί πολύν μέν χρόνον ἠπόρουν τί ποτε λέγει: ἔπειτα μόγις πάνυ ἐπί ζήτησιν αὐτοῦ τοιαύτην τινά ἐτραπόμην. Ἦλθον ἐπί τινα τῶν δοκούντων σοφῶν εἶναι, ὡς ἐνταῦθα εἴπερ που ἐλέγξων τό μαντεῖον καί ἀποφανῶν τῷ χρησμῷ ὅτι "Οὑτοσί ἐμοῦ σοφώτερός ἐστι, σύ δ' ἐμέ ἔφεσθα".
Grazie!
Grazie!