Perfavore mi serve la traduzione entro l'ora di pranzo

elisa.95
Equus superbus, ornatus freno aureo et sella pretiosa, asello in arta via occurrit. Quoniam asinus, lassus et ponderosa sarcina oneratus, nimis lente viam dabat, equus iumentum contumeliosis verbis exprobravit.
Miser asellus contumelias toleravit et tacuit, sed tacite deorum vindictam invocavit.
Haud multo post equus, fractus currendo, macruit et consenuit ob neglegentiam domini atque servorum: itaque dominus iumentum, iam non idoneum ad circum, in villam rusticam relegavit, ubi fimum gerere debebat.
Hic vero non aurea ornamenta adhibebat, sed rustica et sordida.
Olim asellus, dum in prato villae finitimo depascit, equum iam aegrum ac sordidum conspexit.
Tum six exclamavit: "Ubi sunt nunc, amice, tua ornamenta pretiosa? Ubi superba et arrogantia?".

Risposte
Dark Ice
Grazie anche da parte mia, questa mi è servita per le vacanze xD

silmagister
Equus superbus, ornatus freno aureo et sella pretiosa, asello in arta via occurrit. Quoniam asinus, lassus et ponderosa sarcina oneratus, nimis lente viam dabat, equus iumentum contumeliosis verbis exprobravit.
Miser asellus contumelias toleravit et tacuit, sed tacite deorum vindictam invocavit.
Haud multo post equus, fractus currendo, macruit et consenuit ob neglegentiam domini atque servorum: itaque dominus iumentum, iam non idoneum ad circum, in villam rusticam relegavit, ubi fimum gerere debebat.
Hic vero non aurea ornamenta adhibebat, sed rustica et sordida.
Olim asellus, dum in prato villae finitimo depascit, equum iam aegrum ac sordidum conspexit.
Tum six exclamavit: "Ubi sunt nunc, amice, tua ornamenta pretiosa? Ubi superba et arrogantia?".

Un cavallo superbo, ornato con freno d'oro e una preziosa sella, incontrò in una stretta via un asinello. Poichè l'asino, stanco e gravato da un pesante carico, concedeva strada troppo lentamente, il cavallo rimproverò con parole offensive l'animale. Il misero asinello sopportò gli oltraggi e tacque, ma in silenzio invocò la vendetta degli dei.
Dopo non molto, il cavallo, spezzatosi con la corsa, deperì e si logorò per la negligenza del padrone e dei servi; e così il padrone relegò l'animale, ormai non (più) adatto al circo, in una casa di campagna, dove doveva portare il letame.
Qui però non usava ornamenti d'oro, ma ornamenti semplici e poveri.
Un giorno l'asinello, mentre pascolava in un prato vicino alla fattoria, scorse il cavallo ormai malato e sudicio. Allora così esclamò: « Dove sono ora, amico (mio), i tuoi preziosi ornamenti? Dov'è la superbia e l'arroganza? ».


ciao elisa.95 :hi

Rispondi
Per rispondere a questa discussione devi prima effettuare il login.