4 Versioni di latino! Urgentissime!!
Traducetemi queste quattro versioni:
Straordinaria forza d'animo di Senofonte: Xenophon Atheniensis, Socratis discipulus, multa et egregia opera scripsit, expeditioni Cyri contra Artaxerxem fratrem interfuit et decem milia Grecorum a Babylonia ad Pontum Euxinum ducit. Aliquando Xenophon, cum solemne sacrificium perageret, filium, cui nomen erat Gryllus, apud Matineam in proelio cecidisse cognovit; nec ideo deorum cultum istitutum omisit, sed tantum modo coronam, quam in capite gerebat, deposuit. Cumque quaesivisset quomodo occidisset, ut audivit fortiter pugnantem cecidisse, coronam capiti reposuit dixitque: "Dii, quibus sacrificio, mihi testes sunt me tantam amaritudinem ex morte filii sentire, quantum voluptatem ex eius virtute".
Castore e Polluce salvano il Poeta Simonide: Deis immortalibus carus fuit Simonides. Quondam enim cenabat Crannone apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem. Ibi carnem cecinit quod in hospitem suum scripserat, in quo etiam Castorem et Pollucem laudaverat. "Pro illo carmine - inquit Scopas - ego mercedis eius, quam promisi, dimidium tantum tibi dabo. Reliquum Tyndaridae tibi dabunt". Paulo post Simonidi nutiaverunt duos iuvenes apud ianuam stare, qui eum magnopere vocarent, ut foras continuo vaderet. Statim surrexit Simonides, ad ianuam accessit nec quemquam vidit. Hoc ipso tempore triclinium, in quo erant epulae, corruit, eaque ruina ipse Scopas cum omnibus convivis vitam amisit.
Un delfino salva Arione da sicura morte: Cum Arion citharoedus ex Italia Corinthum navigaret, nautae, eius pecuniae cupidi, studuerunt se Arionem necaturos esse. Arion hoc intellexit, sed frusta, ne vitam ammitteret, promisit se pecuniam ceteraque sua illis daturum esse. Tum nautas oravit, ut, ante interitum, sibi permitterent fidibus canere. Cum hoc impetravisset atque suaviter cecinisset, Arion se in mare iecit. At delphinus repente fluitanti ei se subdidit eumque dorso Taenaturum devexit. Cum inde Corinthum venisset, Arion rem Periandro regi narravit. Rex, vero, rem tam miram iudicavit ut de Arionis verbis dubitaverit; tamen ex nautis, qui interea Corinthum appulerant, quaesivit quid de Arione in Italia audivisse. Illi dixerunt eum in Italia serenam vitam agere, sed inter haec verba Arion apparuit et perfidi nautae scelus vita solverunt.
La fondazione di Alessandria: Alexander, ut apud insulam Pharum pervenit, cum loci naturam inspexisset, primum in ipsa insula statuerat urbem novam condere. Inde, cum apparuisset magnae urbis insulam haud capacem esse, elegit urbi locum ubi nunc est Alexandria, appellatiorem trahens ex nomine suo. Muris destinavit octoginta stadiorum ambitum inter paludem et mare et novam urbem magna incolarum multitudine implevit. Fama est regem, ut Macedonum mos est, orbem futuris polenta duxisse sed avium gregem advolavisse et polentam edisse. Cum illud omnem plerique pro tristi accepissent, dicunt respondisse vates magnam advenarum frequentiam illam urbem ipleturam esse multisque eam terris alimenta praebituram.
Straordinaria forza d'animo di Senofonte: Xenophon Atheniensis, Socratis discipulus, multa et egregia opera scripsit, expeditioni Cyri contra Artaxerxem fratrem interfuit et decem milia Grecorum a Babylonia ad Pontum Euxinum ducit. Aliquando Xenophon, cum solemne sacrificium perageret, filium, cui nomen erat Gryllus, apud Matineam in proelio cecidisse cognovit; nec ideo deorum cultum istitutum omisit, sed tantum modo coronam, quam in capite gerebat, deposuit. Cumque quaesivisset quomodo occidisset, ut audivit fortiter pugnantem cecidisse, coronam capiti reposuit dixitque: "Dii, quibus sacrificio, mihi testes sunt me tantam amaritudinem ex morte filii sentire, quantum voluptatem ex eius virtute".
Castore e Polluce salvano il Poeta Simonide: Deis immortalibus carus fuit Simonides. Quondam enim cenabat Crannone apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem. Ibi carnem cecinit quod in hospitem suum scripserat, in quo etiam Castorem et Pollucem laudaverat. "Pro illo carmine - inquit Scopas - ego mercedis eius, quam promisi, dimidium tantum tibi dabo. Reliquum Tyndaridae tibi dabunt". Paulo post Simonidi nutiaverunt duos iuvenes apud ianuam stare, qui eum magnopere vocarent, ut foras continuo vaderet. Statim surrexit Simonides, ad ianuam accessit nec quemquam vidit. Hoc ipso tempore triclinium, in quo erant epulae, corruit, eaque ruina ipse Scopas cum omnibus convivis vitam amisit.
Un delfino salva Arione da sicura morte: Cum Arion citharoedus ex Italia Corinthum navigaret, nautae, eius pecuniae cupidi, studuerunt se Arionem necaturos esse. Arion hoc intellexit, sed frusta, ne vitam ammitteret, promisit se pecuniam ceteraque sua illis daturum esse. Tum nautas oravit, ut, ante interitum, sibi permitterent fidibus canere. Cum hoc impetravisset atque suaviter cecinisset, Arion se in mare iecit. At delphinus repente fluitanti ei se subdidit eumque dorso Taenaturum devexit. Cum inde Corinthum venisset, Arion rem Periandro regi narravit. Rex, vero, rem tam miram iudicavit ut de Arionis verbis dubitaverit; tamen ex nautis, qui interea Corinthum appulerant, quaesivit quid de Arione in Italia audivisse. Illi dixerunt eum in Italia serenam vitam agere, sed inter haec verba Arion apparuit et perfidi nautae scelus vita solverunt.
La fondazione di Alessandria: Alexander, ut apud insulam Pharum pervenit, cum loci naturam inspexisset, primum in ipsa insula statuerat urbem novam condere. Inde, cum apparuisset magnae urbis insulam haud capacem esse, elegit urbi locum ubi nunc est Alexandria, appellatiorem trahens ex nomine suo. Muris destinavit octoginta stadiorum ambitum inter paludem et mare et novam urbem magna incolarum multitudine implevit. Fama est regem, ut Macedonum mos est, orbem futuris polenta duxisse sed avium gregem advolavisse et polentam edisse. Cum illud omnem plerique pro tristi accepissent, dicunt respondisse vates magnam advenarum frequentiam illam urbem ipleturam esse multisque eam terris alimenta praebituram.
Risposte
Cum Arion citharoedus ex Italia Corinthum navigaret,nautae,eius pecuniae cupidi,consilium necandi Arionem ceperunt.Hoc Arion intellexit,sed frustra,ne vitam ammitteret,promisit se pecuniam ceteraque sua illis daturum esse.Tum nautas oravit,ut,priusquam mortem oppeteret,sibi permitterent fidibus canere.Cum hoc impetravisset atque suavissime cecinisset,Arion se in mare iecit.At delphinus repente fluitanti ei se subdidit eumque dorso Taenarum devexit.cum inde Corinthum venisset,Arion rem Periandro regi narravit.Rex vero rem tam miram iudicavit,ut de Arionis verbis dubitaverit;tamen ex nautis,qui interea Corinthum appulerant,quaesivit quid de Arione in Italia audivissent.Responderunt illi eum in Italia beatissimam vitam agere,sed inter haec verba Arion apparuit.Itaque perfidi nautae scelus vita luerunt.
Mentre il citaredo Arione era in viaggio, sulla nave che lo navigava dall'Italia a Corinto, i marinai, bramosi del suo denaro, decisero [ceperunt consilium] di uccidere Arione.
Arione lo intuì, ma promise invano che avrebbe dato il denaro ed ogni suo avere per non perdere la vita. Allora pregò i marinai che gli permettessero di suonare la cetra prima di andare incontro alla morte.
Dopo aver ottenuto ciò e aver suonato in modo dolcissimo, Arione si gettò in mare. ma un delfino improvvisamente s'immerse al di sotto di lui che annaspava, e sul dorso lo portò fino a Tenaro.
Passato da lì a Corinto, Arione narrò l'avventura/la cosa [rem] al re Periandro. Il re, però, giudicò la storia/cosa [rem] così inverosimile, da nutrire seri dubbi sulle parole di Arione. Tuttavia, chiese ai marinai [quaero infatti regge ex + abl. della persona alla quale si chiede], che nel frattempo erano approdati a Corinto, che cosa avessero ascoltato su Arione in Italia.
I marinai gli risposero che egli in Italia si stava godendo la vita [agere vitam beatissimam], ma fra queste parole apparve Arione. E così i perfidi marinai espiarono con la vita il crimine.
è letterale e sono sicura sia giusta. Tra le parentesi quadre ti ho messo qualche precisazione ^^
MI DISP MA HO TROVATO SOLO QST...ciao
Mentre il citaredo Arione era in viaggio, sulla nave che lo navigava dall'Italia a Corinto, i marinai, bramosi del suo denaro, decisero [ceperunt consilium] di uccidere Arione.
Arione lo intuì, ma promise invano che avrebbe dato il denaro ed ogni suo avere per non perdere la vita. Allora pregò i marinai che gli permettessero di suonare la cetra prima di andare incontro alla morte.
Dopo aver ottenuto ciò e aver suonato in modo dolcissimo, Arione si gettò in mare. ma un delfino improvvisamente s'immerse al di sotto di lui che annaspava, e sul dorso lo portò fino a Tenaro.
Passato da lì a Corinto, Arione narrò l'avventura/la cosa [rem] al re Periandro. Il re, però, giudicò la storia/cosa [rem] così inverosimile, da nutrire seri dubbi sulle parole di Arione. Tuttavia, chiese ai marinai [quaero infatti regge ex + abl. della persona alla quale si chiede], che nel frattempo erano approdati a Corinto, che cosa avessero ascoltato su Arione in Italia.
I marinai gli risposero che egli in Italia si stava godendo la vita [agere vitam beatissimam], ma fra queste parole apparve Arione. E così i perfidi marinai espiarono con la vita il crimine.
è letterale e sono sicura sia giusta. Tra le parentesi quadre ti ho messo qualche precisazione ^^
MI DISP MA HO TROVATO SOLO QST...ciao